Grudzień to tradycyjnie w Łódzkiej Wspólnocie OCDS czas przyjmowania nowych członków oraz składania przyrzeczeń i ślubów. W tym roku 18 grudnia przyjęliśmy dwie siostry:

• Halinę Dębską – Halinę od Trójcy Świętej i
  
• Małgorzatę Włodarską – Małgorzatę Marię od Najdroższej Krwi Chrystusa.

Przyrzeczenia definitywne złożyły:

• s. Anna od Woli Pana- Anna Chaniecka- Płóciennik,

• s. Marianna od Jezusa Eucharystycznego-Marianna Jabrzyk,

• s. Agata od Jezusa Ukrzyżowanego- Agata Pastorczak.

Swoje śluby ofiarowała Panu Bogu

• Mirella Zaborska – s. Teresa Gracja od Najświętszego Sakramentu i NMP z Góry Karmel.

   W czasie homilii ojciec Asystent przypomniał, że powołanie jest tajemnicą, niczym nie zasłużonym darem łaski, za który powinniśmy Panu Bogu dziękować. Wskazał na cierpienie i krzyż, jako drogę zdobywania Bożej mądrości i wzrastania w miłości. Przypomniał, że od Matki Bożej możemy uczyć się kochać Boga i bliźniego.
Życzymy naszym Siostrom wierności w realizacji swojego powołania i wytrwałości w podążaniu za Panem Jezusem każdego dnia.
Po uroczystej Mszy św. podzieliliśmy się opłatkiem z o. asystentem Mirosławem Trederem i o. przeorem Piotrem Bajorkiem i złożyliśmy sobie życzenia świąteczne.

---

---

    W pierwszą sobotę grudnia podczas spotkania warszawskiej wspólnoty OCDS, przed Mszą Św. odbył się uroczysty obrzęd przyjęcia do wspólnoty nowych członków:

• Małgorzaty od Świętego Imienia Bożego – Małgorzaty Bajorek,
  

• Barbary od Miłości Miłosiernej i Aniołów – Barbary Nowak,
  

oraz małżeństwa:

• Iwony od Maryi Matki Pięknej Miłości – Iwony Witwickiej,
  

• Andrzeja od św. Józefa – Andrzeja Witwickiego.

Wszystkich otaczamy modlitwą, aby na drodze którą wybrali wytrwale dążyli do stawania się dobrymi karmelitami w posłuszeństwie Jezusowi Chrystusowi, zgodnie z nauką św. Teresy od Jezusa i św. Jan od Krzyża. Powierzamy ich także opiece Królowej Karmelu."

    W dniach 24-27 listopada 2016 roku jako dwuosobowa delegacja Rady Prowincji Warszawskiej OCDS ( Przewodnicząca Rady wraz o. Delegatem ds. Świeckiego Karmelu Prowincji Warszawskiej Robertem Marciniakiem) udaliśmy się do Mińska na Białorusi, gdzie istnieje od 2012 roku Wspólnota Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych.
Pozyskawszy najpierw odpowiednie wizy ( co nie odbyło się bez pewnych trudności) postanowiliśmy do Mińska polecieć samolotem z Warszawy. Trochę emocji wzbudziły w nas przy okazji bardzo szczegółowe „badanie” paszportu – przez lupkę… Ponadto ojciec musiał się też wytłumaczyć czy ma odpowiednią ilość pieniędzy – Euro oczywiście, bo niestety mimo szczerych chęci nie udało nam się znaleźć w kantorach rubli białoruskich. Mnie przepuszczono bez pytania o pieniądze, chyba wzbudziłam zaufanie … Po godzinie lotu szczęśliwie o wodzie i cukierku wylądowaliśmy w Mińsku – co było traumatycznym przeżyciem dla o. Roberta, który spodziewał się kawy. Na lotnisku czekał już na nas o. Piotr Frosztęga , z którym udaliśmy się do domu zakonnego ojców karmelitów bosych w Mińsku i gdzie przyjęto nas z wielką gościnnością.
Następnego dnia czekało na nas zwiedzanie Mińska. Najpierw jednak, z samego rana spotkaliśmy się z Panem Jezusem w Eucharystii sprawowanej w nowej kaplicy parafialnej o. karmelitów. Potem Maria – członkini mińskiej wspólnoty OCDS – oprowadziła nas po centrum tego dwumilionowego miasta. Sam dojazd (autobusem i metrem) zajął trochę czasu. Warto przy tym wiedzieć, że w ciągu dziewięciu wieków historii miasto było siedmiokrotnie równane z ziemią przez najeźdźców. Totalne zniszczenie stolicy Białorusi miało miejsce oczywiście podczas II wojny światowej.
Na dawnym Starym Mieście zachowało się niewiele starych budynków, wśród nich kościołów i obiektów klasztornych. Te zaś, które ocalały nie zawsze pełnią pierwotną funkcję( np. w dawnym kościele św.Józefa mieści się archiwum, a obok w zabudowaniach poklasztornych znajdują się hotel, restauracje itp). Niemniej niektóre z zabytków udało nam się nie tylko obejrzeć z zewnątrz ale też zwiedzić od środka, między innymi Sobór Katedralny św. Ducha z ikoną Mińskiej Matki Bożej oraz katedrę katolicką p.w. Najświętszej Dziewicy Marii z piękną drogą krzyżową i freskami. Przechodząc obok gmachów rządowych, Uniwersytetu Białoruskiego i innych instytucji dotarliśmy do tzw. „Czerwonego kościoła”.
Nazwa pochodzi od koloru cegieł, z którego zbudowano tę neogotycką budowlę w latach 1905-1910 pod wezwaniem św.św. Szymona i Anny . Przed kościołem stoi figura Michała Archanioła pokonującego szatana oraz pomnik św. Jana Pawła II. To właśnie w tym kościele spotykali się początkowo członkowie świeckiej wspólnoty OCDS. Obok kościoła stoi też duży pomnik Lenina… Ojciec zastanawiał się głośno dlaczego przed nim nie palą się świeczki… Wszystko to znajduje się przed dużym placem z futurystycznym wejściem ( jak z science fiction ) do galerii handlowej – trzech podziemnych ( tak – podziemnych) kondygnacji pełnych sklepów i małej gastronomii. Może dlatego znajduje się pod ziemią, żeby Lenin nie miał problemów natury egzystencjalnej? Bardzo już zmęczeni doszliśmy do zatłoczonej stacji metra im.Lenina oczywiście (jakby co mamy zdjęcia, również z sierpem i młotem). Potem jeszcze kawałek autobusem i dotarliśmy na odpoczynek do
klasztoru ojców. Jako że zmarzliśmy nieco ( było zimniej niż w Polsce), rozgrzaliśmy się gorącym pysznym obiadkiem i odpoczęliśmy.
    Wieczór spędziliśmy na spotkaniu andrzejkowym u sióstr szarytek. Były zabawy i smaczny poczęstunek. Zmęczeni udaliśmy się na spoczynek, aby następnego dnia spotkać się z członkami świeckiego zakonu OCDS. Wspólnota ta powstała kilka lat temu z inicjatywy ojców karmelitów bosych.



    25.05.2012 roku 9 osób z Mińska i Bobrujska rozpoczęło formację. Jest to wspólnota kanonicznie nieerygowana. Liczy obecnie 19 członków ( w tym dwa małżeństwa). Oprócz comiesięcznego spotkania wspólnotowego członkowie wspólnoty biorą udział w szkole modlitwy karmelitańskiej i rekolekcjach. Jak sami opowiadali są zafascynowani duchowością Karmelu ,modlitwą – w tym szczególnie modlitwą brewiarzową, którą odmawiają po rosyjsku, gdyż brewiarz białoruski wydany w wersji kapłańskiej jest dla naszych braci i sióstr zbyt drogi. Dziękują też Bogu za łaskę wiary katolickiej( katolicy są w tym kraju mniejszością wyznaniową). Z żalem kończyliśmy spotkanie –
tyle jeszcze było do opowiadania. Mamy nadzieję, że spotkamy się w 2017 roku w Polsce na Kongresie OCDS. Wieczór minął nam na odpoczynku przed podróżą powrotną do Polski. W niedzielę po obiedzie czekał na nas lot do Warszawy – tym razem polskimi liniami LOT .
Kawa była, ale niestety niezbyt smaczna, może dlatego rozdali wszystkim wafelki (smaczne). Czyli bilans wyszedł na zero. Zmęczeni, pełni wrażeń stanęliśmy na polskiej ziemi z nadzieją, że dane nam wszystkim będzie patrzeć na dalszy wzrost mińskiej wspólnoty .
Dziękujemy Bogu za łaskę spotkania i wzajemnego umocnienia w wierze.

    W niedzielę 30 października 2016 r. we wspólnocie pw. Maryi Królowej Karmelu w Toruniu odbyły się wybory do nowej Rady Wspólnoty.


Wyborom przewodniczył o. Robert Marciniak OCD, Delegat prowincjalny.


Na spotkaniu była również obecna przewodnicząca prowincjalna - Monika Olszewska. Po Eucharystii i modlitwie do Ducha Świętego członkowie Wspólnoty OCDS w  tajnym głosowaniu wybrali:

• na nowego przewodniczącego Andrzeja Krupę,
  

• na radnych: Tadeusza Tomaszewskiego,
  
• Czesława Górskiego i
  
• Małgorzata Kudłę

• na odpowiedzialną za formację Annę Sadurską.

Wspólnota serdecznie podziękowała za dwie kadencje posługi w Radzie Wspólnoty ustępującej przewodniczącej Marii Górskiej.

    We Wspólnocie w Gorzowie Wlkp. pw. św. Teresy od Jezusa w dniu 15 października 2016r. odbyły się przyrzeczenia definitywne naszej siostry

• Anny od Ran Pana Jezusa i od św. Józefa (Anny Arciszewskiej).
  

    W tym dniu obchodziliśmy wraz z całym Karmelem święto NM i zarazem Patronki Naszej Wspólnoty św. Teresy od Jezusa, co nadało uroczysty klimat i podniosły ton temu wydarzeniu.
Ta podwójna uroczystość wzbudziła w naszych sercach dziękczynienie i radość za powołanie
do Zakonu Karmelitów Bosych naszej siostry Anny. Bogu dziękowaliśmy za jej wytrwałość i pragnienie realizowania w życiu codziennym charyzmatu Zakonu Terezjańskiego.
Nie zapomnieliśmy, że w tym dniu także kościół polski obchodził „Dzień Pokutny”. W
łączności z pielgrzymami w Częstochowie i całej Ojczyźnie, nasz o. Asystent Mariusz, odprawił
nabożeństwo pokutne, zanosząc pokorne modlitwy przed Tron Boży, prosząc o wybaczenie
naszych narodowych przewinień. Część modlitewną zakończyliśmy przed Najświętszym Sakramentem Koronką do Miłosierdzia Bożego.
Po przejściu do salki odbyła się dalsza część radosnego spotkania: serdeczne życzenia siostrze
Annie składała cała wspólnota. Niech jej miłość do Świętych Ran Pana Jezusa przyniesie wiele
łask rodzinie, bliskim i całej wspólnocie karmelitańskiej, a św. Józef niech wprowadza ją na głębię modlitwy wewnętrznej i uczy słuchać Słowa Bożego.

Pod takim tytułem 10 października w bydgoskim Seminarium Duchownym odbyła się sesja popularno-naukowa. Była ona poświęcona klasztorowi karmelitów (istniejącemu w Bydgoszczy w latach 1398 - 1816) i klasztorowi karmelitanek bosych (istniejącemu najpierw Bydgoszczy później w Tryszczynie od 1966 roku po dzisiejszy dzień).


Sesja była podzielona na cztery części.
W pierwszej była mowa:

• - o obecności Karmelitów w Polsce - o. dr Wiesław Strzelecki O. Carm. - bydgoszczanin z urodzenia.
• - o dziejach klasztoru karmelitów trzewiczkowych w Bydgoszczy - prof. dr hab. Zbigniew Zyglewski
• - o histori klasztoru karmelitanek bosych w Bydgoszczy - o. dr hab. pof. UAM Piotr Neumann OCD.
  

W drugiej przedstawiono referaty o:

• - terenach karmelitańskich na Przedmieściu Gdańskim (w Bydgoszczy) od XV do XIX wieku - mgr Robert Grochowski
• - Karmelitach bydgoskich jako prekursorach sztuki ogrodowej w Bydgoszczy - dr hab. prof. Janusz Kutta
• - wykopaliskach archeologicznych na terenie na terenie klasztoru karmelitów - mgr Anna Siwak
  

W trzeciej usłyszeliśmy o:

• - źródłach do dziejów klasztoru bydgoskiego w archiwach karmelitów - dr Szymon Sułecki
• - archiwalia karmelickie w zasobie Archiwum Państwowego w Bydgoszczy - dr hab. Marek Romaniuk
• - stallach pokarmelitańskich w katedrze bydgoskiej w nawiązaniu do hagiograficznej tradycji karmelitańskiej - ks. dr Marcin Puziak.
  

W przerwach można było oglądać okolicznościową wystawę zorganizowaną przez Archiwum Państwowe w Bydgoszczy."Do ekspozycji wykorzystano przede wszystkim archiwalia z zespołu Klasztor Karmelitów w Bydgoszczy (1399-1816). Wyeksponowano  9 obiektów archiwalnych: 2 dokumenty papieskie oraz 4 dokumenty wystawione przez królów polskich. Wśród eksponatów znalazły się także akta kapituły prowincjalnej zakonu i akta karmelu bydgoskiego."

Można było zobaczyć pamiątki po Bractwie Szkaplerznym, zdjęcia, pietę, portret bydgoskiego karmelity, szkaplerz trumienny...

W czwartej części, która miała miejsce w bydgoskiej katedrze, moglimy wysłuchać Koncertu Maryjnego w wykonaniu Scholi WSDDB pod kierunkiem dr Katarzyny Szewczyk i uczestniczyć w Mszy św. pod przewodnictwem przełożonego polskiej prowincji karmelitów o. Bogdana Megera O. Carm.

Choć żaden z referatów nie dotyczył OCDS to jednak o tym aspekcie istnienia Karmelu w Bydgoszczy wspomniał organizator sesji ks. dr Marcin Puziak podczas wprowadzenia do sesji.

Bogusław Sudał OCDS 

---

---

 

Dnia 24.07.2016r. pojawiliśmy się w Gdyni Orłowie na porannej Mszy św. u sióstr karmelitanek, wiedząc, że będzie ją sprawował Generał Zakonu, o. Saverio Cannistrà OCD. Ojciec wyraził "szczere zainteresowanie" Wspólnotą i myślę, że niekłamaną chęć spotkania z nami w Sopocie, jak będzie wizytował Ojców.


Generał w środę (28.09.2016) od godz. 6.00 rano modlił się z ojcami w kaplicy... My (tzn. 14 osób z sopockiej wspólnoty Świeckiego Karmelu) dołączyliśmy do modlących się o godz. 7.00, wspólnie odmówiliśmy Jutrznię i Godzinę czytań, a następnie wzięliśmy udział w Eucharystii sprawowanej przez o. Saverio wespół z o. Rafałem Wilkowskim OCD (tłumaczem), o. Robertem Marciniakiem OCD (delegatem prowincjalnym ds. OCDS), o. Bertoldem Dąbkowskim OCD (asystentem naszej Wspólnoty), o. Tadeuszem Kujałowiczem OCD oraz księdzem – gościem z diecezji sosnowieckiej. Przy ołtarzu nie mogło zabraknąć także brata Michała Młynarczyka OCD.
Czytania były z dnia.
Data naszego spotkania wahała się między 27. a 28. września i... ostateczny termin, a właściwie czytania z dnia przerosły nasze najśmielsze oczekiwania – okazały się niesamowitym DAREM od Pana! Pierwsze czytanie z Księgi Hioba mówiło o wielkości Boga ("przesunie On góry", "On ziemię porusza w posadach", "Słońcu daje rozkaz", ale "przecież błagać będę o litość"). Psalm responsoryjny głosił: "wołam do Ciebie, Panie, niech nad ranem dotrze do Ciebie moja modlitwa". Zaś Ewangelia z Łukasza (9, 57-62) mówiła o trzech Osobach, nieznanych z imienia, z których dwie wyraziły chęć pójścia za Panem, zaś trzecią sam Chrystus poprosił o to słowami „Pójdź za mną”.
Już początek kazania wprawił nas w konsternację, bowiem o. Generał powiedział, że w tekście trzykrotnie pojawia się słowo „naśladujcie”. W głowie zrodziła się myśl, że myślimy o różnych tekstach albo też że... w innej wersji „pójdźcie” przetłumaczono jako „naśladujcie”!?
Ojciec Generał, odwołując się do tego fragmentu, powiedział, że słowo Pana dla nas, którzy chcemy za Nim kroczyć, jest dobre, jasne i czytelne! My, często obawiając się reakcji ludzi, podsuwamy im słowa ze świata... Jezus nie ma takich obaw i nie stosuje uników. W Ewangelii mówi do ludzi zachwyconych Nim, ale sam zachwyt nie wystarcza. Pójść czy naśladować nie znaczy pójść realnie i fizycznie, i powtarzać Jego słowa, ale wyrazić chęć i zgodę na przemianę, na utratę zabezpieczeń, które człowiek wcześniej miał. („Syn Człowieczy nie ma miejsca, gdzie by głowę mógł położyć”). Oznacza to oderwać się od świata, przyjaciół, patrzenia wstecz... oderwać się od wszystkiego, co wiąże... bowiem to Jezus „otwiera” horyzonty dużo szersze niż to, co do tej pory mieliśmy i do czego byliśmy przyzwyczajeni: zamiast jednej rodziny daje sto, tysiąc... nowych rodzin, braci i sióstr.
Jeżeli o życiu myślimy jako o drodze – kończył Generał - to Eucharystia nie jest czymś dodatkowym, pobożnościowym, jakąś nagrodą, ale pokarmem koniecznym na drogę, żeby nie ustać w niej. I zakończył słowami: „Prośmy Pana, żeby Jego słowa głęboko w nas zapadły i razem pójdźmy po Jego śladach”.
Po Eucharystii mało było czasu na rozmowę, chociaż udało nam się wyrazić radość z faktu, że należymy do Wielkiej Rodziny Karmelitańskiej i kroczymy po tych samych - Jezusowych śladach. Ojciec Generał stwierdził, że gdyby miał czas, chętnie porozmawiałby z nami, jak charyzmaty karmelitańskie wcielamy w swoje świeckie (często rodzinne i zawodowe) życie.


„Obfotografowaliśmy się” na różne sposoby i w różnych miejscach. Zdążyliśmy też wręczyć ksero naszej sopockiej ikony, „Drogi na górę Karmel” (napisanej przez naszą wspólnotową artystkę, Bożenę Juszkiewicz - Bednarczyk OCDS ) i podsunąć Kronikę do wpisu. I tu spotkała nas spora niespodzianka, bo zamiast zdawkowych słów, znaleźliśmy kolejne przesłanie. Ojciec Generał napisał:
„Dziękuję Panu za to spotkanie, które nam podarował. Nasze wspólne powołanie jednoczy nas i wspiera w podążaniu śladami Jezusa. Maryja, nasza matka i siostra, niech nas nauczy kochać swego Syna, słuchać Go i uczestniczyć w Jego misji w świecie. (Pozostańmy) zjednoczeni w modlitwie – o. Saverio Cannistrà , przełożony generalny”.

Gabriela Żylińska OCDS 

    W tym roku nasze wrześniowe rekolekcje poświęcone były sakramentowi chrztu. Poprowadził je o. Jan Brzana OCD.
Od piątkowego wieczoru 16 września do niedzieli staraliśmy się zatrzymać w codziennej krzątaninie, wyciszyć i otworzyć na to, co Pan Bóg dla nas przygotował.
W czasie konferencji pochylaliśmy się nad tajemnicą obecności Pana Jezusa w sakramentach i nad wielkim darem, jakim jest sakrament chrztu, dzięki któremu staliśmy się dziećmi Bożymi i otrzymaliśmy udział w życiu nadprzyrodzonym.
Temat godności dziecka Bożego towarzyszył nam przez cały czas rekolekcji zachęcając do przyjrzenia się, jak przeżywamy tę rzeczywistość w naszym życiu, czy jest ona podstawą naszego zaufania Ojcu i źródłem poczucia osobistej wartości. Głoszone treści skłaniały do zastanowienia, czy rozwijamy dar życia Bożego i w jego perspektywie przeżywamy naszą codzienność, czy rozpoznając w otrzymanym życiu nadprzyrodzonym perłę z przypowieści umiemy wyrzekać się tego, co nie prowadzi do Pana Boga.
Sobota była dniem szczególnie poświęconym Matce Bożej. Uczyliśmy się, jak lepiej Ją naśladować w życiu przez uczynki miłosierdzia. Powierzyliśmy siebie Najświętszej Maryi Pannie ponawiając Akt oddania się. Osoby starsze i chore miały możliwość przyjęcia sakramentu namaszczenia chorych. Po południu podczas dzielenia w grupach wymienialiśmy się doświadczeniem Bożego działania z braćmi i siostrami ze wspólnoty.
Dziękujemy o. Janowi za głoszone słowo i możliwość dzielenia się swoimi wątpliwościami przez zadawanie pytań, na które Ojciec odpowiadał po każdej konferencji.
Ubogaceni, z sercami poruszonymi Bożym działaniem idziemy w naszą codzienność, by przeżywać ją z odnowioną świadomością obdarowania Bożą Miłością.

    W dniu 16 lipca 2016 r. bydgoska wspólnota obchodziła, razem ze siostrami karmelitankami bosymi w  podbydgoskim Tryszczynie, uroczystość Matki Bożej Szkaplerznej. Przed uroczystością niemal cała nasza Wspólnota uczestniczyła w triduum w kaplicy sióstr. Eucharystii przewodniczył ojciec prof. Placyd Ogórek, który w tych trzech dniach oraz podczas Uroczystości, a także podczas Mszy Świętej w niedzielę 17 lipca, głosił Słowo Boże. W czasie triduum i podczas Uroczystości posługę ministrancką sprawował nasz brat Bogusław Sudał.

    Urodził się 26 lutego 1927 roku w Łomży. Ukończył Politechnikę Warszawską - Wydział
Mechaniczny. W nekrologu Jego Koleżanki i Koledzy napisali: „ Z głębokim żalem żegnamy inż.
Jerzego Biernackiego, twórcy i wieloletniego kierownika Laboratorium Doświadczalnego Nowych
Technik Pomiarowych Zakładu Długości i Kąta Głównego Urzędu Miar, pomysłodawcę i konstruktora unikalnych interferometrów, a także autora wielu innowacyjnych technik pomiarowych”

Jerzy Biernacki wstąpił do Świeckiego Zakonu dnia 18 listopada 2001 roku, przyjął predykat: Jerzy od św. proroka Eliasza, do którego miał wielkie nabożeństwo.
Przyrzeczenia definitywne złożył 15 października 2006 roku. Chociaż do zakonu formalnie wstąpił
dopiero w 2001 roku, to już dużo wcześniej prowadził życie świeckiego karmelity.
Przyjeżdżał na comiesięczne spotkania warszawskiej wspólnoty ze swoją żoną Marią, świecką karmelitanką. Uczestniczył także w adoracji Najświętszego Sakramentu, a potem we Mszy św. o powołania do stanu zakonnego i kapłańskiego w pierwsze czwartki miesiąca.
Jerzy był człowiekiem modlitwy, wiele czasu poświęcał na rozważanie tajemnic różańcowych.
Pomagał żonie w dokumentowaniu życia wspólnoty, robiąc fotografie, kręcąc filmiki. Podczas
szczególnych uroczystości, takich jak: przyjęcia nowych członków, składanie przyrzeczeń, spotkania opłatkowe, był zawsze z aparatem fotograficznym. Robił także wiele zdjęć na rekolekcjach wspólnotowych, które od bardzo wielu lat odbywały się w malowniczych Laskach, u Sióstr Franciszkanek Służebniczek Krzyża.
Był zawsze obecny razem z żoną Marią, która przez dwie kadencje pełniła funkcję Przewodniczącej
Rady Prowincjalnej OCDS, na ważnych wydarzeniach – na Kongresach Świeckiego Zakonu Prowincji Warszawskiej , zjazdach modlitewno- rekreacyjnych, nocach czuwania, pielgrzymkach,
które rejestrował kamerą. Wykonywał plakaty okolicznościowe do gablotki w kaplicy oo.
Karmelitów w Warszawie. Wykonał również emblemat wspólnoty warszawskiej.
Na spotkaniach był zawsze cichy, pokorny, uprzejmy, życzliwy. Dla każdego miał dobre słowo. Był
bardzo lubiany. Pod koniec życia, kiedy już zdrowie nie pozwalało Mu uczestniczyć w spotkaniach,
łączył się z nami duchowo poprzez modlitwę. W chorobie całkowicie był zgodzony z wolą Bożą.
Mówił, że trzeba przyjąć to, co Pan Bóg daje.


    Pogrzeb odbył się 16 lipca, w Uroczystość Matki Bożej z Góry Karmel, w Brwinowie. W pogrzebie
uczestniczył Asystent naszej wspólnoty o. Marian Stankiewicz OCD, były Delegat Prowincjalny
Prowincji Krakowskiej - o. Łukasz Kasperek OCD, ks. Paweł Bogusz oraz bardzo wielu przyjaciół
i znajomych. Ostatnią posługę oddało także bardzo wielu Członków naszej Wspólnoty - na dowód,
jak bardzo był lubiany i szanowany.
Jurku śpij w pokoju. Czekaj na nas. Ufam, że Matka Najświętsza w pierwszą sobotę po Twojej
śmierci zabrała Cię do Nieba.

    W wigilię największej uroczystości w Karmelu, 15 lipca, rozpoczęło się nocne czuwanie w kaplicy oo. Karmelitów Bosych w Warszawie, przygotowane i poprowadzone przez wspólnotę Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych. Rozpoczęliśmy o godzinie 21 odśpiewaniem Apelu Jasnogórskiego. Następnie przeor klasztoru, a także asystent naszej wspólnoty, o. Marian Stankiewicz przywitał licznie zgromadzonych czcicieli Matki Bożej Szkaplerznej. Podkreślił, że spotykamy się w wyjątkowym czasie jakim jest obchodzony Rok Miłosierdzia. Ku Miłosierdziu Bożemu i Matce Bożej skierowane były słowa rozważań, które w tym roku przygotowała siostra Grażyna Midak. W przytoczonych przypowieściach ewangelicznych o marnotrawnym synu (Łk 15, 11-32) i samarytaninie (Łk 10, 30-37) poznajemy jak bardzo Bóg nas kocha, jak przez swoje miłosierdzie ukazuje nam wielką miłość do wszystkich. Choćby człowiek nie wiadomo jak bardzo pogubił się w swoim życiu i najdalej odszedł od Boga, zawsze może powrócić i doświadczyć Ojcowskiej miłości. Obdarzeni miłością i miłosierdziem nie możemy zachowywać się egoistycznie i zatrzymywać tego tylko dla siebie. Bóg uczy nas, że postawa wobec bliźniego jest jedyną miarą człowieczeństwa. To nie piękne słowa, nawet jeśli odnoszą się do wyznawanej wiary, ale gotowość niesienia pomocy potrzebującym pokazuje, na ile żyjemy przykazaniami Bożymi. Bóg najpełniej doświadczył miłosierdziem Maryję. Nazywamy ją Matką Miłosierdzia, bo „rodząc Jezusa Chrystusa, zrodziła SAMO ŹRÓDŁO MIŁOSIERDZIA” (św. Fulbert). Bóg wypełnił Jej serce tym samym uczuciem miłosierdzia, jakie On żywi do grzesznych.

Maryja pod Krzyżem była świadkiem największego dzieła Bożego Miłosierdzia – ofiary Syna Bożego, poniesionej dla zbawienia ludzkości. To Maryja przepełniona miłosierdziem spieszy z pomocą do każdego, kto ją wzywa. Ona wyprasza nam u Boga przebaczenie grzechów.

    Tematy dwóch ostatnich rozważań to:

• Maryja – Matka Miłosierdzia i jej rola w życiu św. Faustyny.
• Słowa Maryi do św. Faustyny: „Jestem wam Matką z niezgłębionego miłosierdzia Boga” (Dz. 449),„Jestem nie tylko Królową nieba, ale i Matką Miłosierdzia i Matką twoją” (Dz. 330).
  

Maryja przekazała siostrze Faustynie wiele rad, wskazówek i poleceń, które święta wypełniała: „Im więcej naśladuję Matkę Bożą, tym głębiej poznaję Boga” (Dz. 843). Św. Faustyna była związana silną więzią z Maryją, co uwidaczniało się w różnych życiowych sytuacjach. Wielokrotnie święta doświadczała opieki i miłości Maryi. Maryja nauczyła siostrę Faustynę cierpienia, które mieści się w planach Bożych. Słowa Jezusa do świętej: „Pragnę, pragnę zbawienia dusz, pomóż mi, córko moja, ratować duszę. Złącz swe cierpienia z męką moją i ofiaruj Ojcu Niebieskiemu za grzeszników”. Przyjęty krzyż prowadzi do zwycięstwa, ściślejszego zjednoczenia z Jezusem.

Po każdym z rozważań mieliśmy czas na rozmyślanie nad przedstawionymi treściami i odmówienie
poszczególnych części Różańca Świętego. Był też czas na wychwalanie Boga i Maryi w pieśniach
intonowanych przez Pana Krzysztofa, który już od kilku lat uczestniczy w nocnych czuwaniach. O
północy, została odprawiona Eucharystia. Po niej była możliwość zregenerowania swoich sił na
agapie, przygotowanej przez naszą diakonię. Tak jak Godzina Czytań była wprowadzeniem w noc
czuwania, tak Jutrznia ją zakończyła. Zmęczeni, ale pełni radości, że kolejny raz było nam dane
spędzić tak długi czas z Maryją, wróciliśmy do swoich domów. Zapowiadał się piękny, słoneczny
dzień….

    Nasza gorzowska wspólnota p.w. św. Teresy od Jezusa przeżywała uroczyste przyrzeczenia sióstr w dniu 4 czerwca. Podniosłość tego wydarzenia ubogaciło święto Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny. Msza Święta odbyła się w kościele parafialnym p.w. św. Maksymiliana Marii Kolbe w Gorzowie Wlkp. Mszy św. przewodniczył o. asystent Mariusz Jaszczyszyn, w koncelebrze uczestniczył także nasz ks. Proboszcz Ryszard Przewłocki.
W tym dniu został przyjęty do wspólnoty kandydat

• Mariusz Leszczyński – Mariusz od Miłosierdzia Bożego.
  

Sześć sióstr złożyło pierwsze przyrzeczenia czasowe:

• Antczak Teresa – Teresa od św. Benedykty od Krzyża.
• Budzyńska Irena – Irena od św. Józefa.
• Jarczak Anna – Anna od Jezusa.
• Krzymińska Wioletta – Wioletta od św. Teresy od Dzieciątka Jezus.
• Maciaszek Władysława – Władysława od św. Jana od Krzyża.
• Sulej Zofia - Zofia od św. Teresy od Dzieciątka Jezus i Najświętszego Oblicza.
  

Jedna siostra złożyła przyrzeczenia definitywne:

• Dojs Anna – Anna od Pana Jezusa Miłosiernego, która swoją formację rozpoczynała we wspólnocie w Poznaniu.
  

Nasza wspólnota jest najmłodszą w Prowincji Warszawskiej, zrodziliśmy się ze wspólnoty poznańskiej dnia 21.02.2013r. Obecnie jest nas 12 osób.

    Sopocka Wspólnota przeżywała 1050-lecie chrztu Polski wsłuchując się w teksty zaczerpnięte m.in. z takich pozycji jak: K. Ożóg ‘966. Chrzest Polski’, Kroniki Długosza, homilie JPII i inne… W zaprezentowanej historii chrztu Mieszka I wystąpiły następujące osoby: narrator, kronikarz, Dobrawa, Mieszko I. Szkoda, że nie mogliśmy przeżywać tego wydarzenia w teatralnej wizji (brak strojów, scenografii). Jednak poruszające były słowa modlitwy Dobrawy, która z ogromną wiarą modliła się o silną wiarę dla Mieszka, by jego wiara była światłem dla ludu Polan, jego ludu. Głębokie wrażenie na Mieszku wywarło podjęcie przez Dobrawę postanowienia, iż nie będzie wstrzymywać się od dań mięsnych w Wielkim Poście, mimo że Kościół tego nakazuje. Uczyniła to Dobrawa, by Mieszko porzucił wszelkie pogańskie zwyczaje. I właśnie tym Dobrawa zyskała ogromne zaufanie Mieszka oraz stała się jego nauczycielką wiary chrześcijańskiej. W końcowej scenie kronikarz zrelacjonował wydarzenie, do którego, po około 900 lat od Chrztu Polski nawiązał i zamieścił w swojej powieści ‘W pustyni i puszczy’ Henryk Sienkiewicz: Staś Tarkowski, czternastoletni bohater powieści, okazał się bardzo odważny, gdyż nie bał się oświadczyć Mahdiemu, że nie wyrzeknie się swojej religii, wiary w Jezusa, choć wiedział, że może przez to zginąć. Całą historię przyjęcia przez Mieszka I chrztu i chrystianizacji Polan kończą słowa kronikarza o skutkach chrztu. Zaprezentowana historia chrystianizacji Polan poruszyła naszą Wspólnotę, co wyrażone zostało milczeniem, refleksją nad tym, co usłyszeliśmy.

    Uroczystość Matki Bożej Szkaplerznej Wspólnota Sopocka świętowała w Gdyni Orłowie u sióstr karmelitanek bosych klasztoru Matki Bożej Wielkiego Zawierzenia. Natomiast po Mszy Świętej grupa 12-osobowa wyruszyła do najstarszej osady, znajdującej się na obszarze współczesnego miasta Gdyni – do Gdyni Oksywia. W tej najstarszej części – Oksywiu już w 1253 roku utworzona została średniowieczna parafia przy kościele pod wezwaniem Św. Michała Archanioła istniejącym od 1224 roku. Do dziś zachowała się najstarsza jego część – dolna część wieży oraz wejście do kościoła. Na cmentarzu przy kościele znajdują się groby ludzi związanych z morzem i Pomorzem. Bernard Chrzanowski, propagator Gdyni wspominał: „Mały pobielany kościół na górze; przy nim cmentarz, najpiękniejszy cmentarz w Polsce.” Prochy Bernarda Chrzanowskiego przeniesiono w 1986 roku ze Skolimowa na cmentarz oksywski. Obok spoczywa Antoni Abraham (zmarł w 1923 r.) Kaszuba – wielki patriota. O wszystkich zabytkach, dziejach kościoła… opowiadał nam oraz oprowadzał naszą grupę organista tegoż kościoła, pan Rafał. Zapoznaliśmy się także z historią budowy portu jak i zabudową Dowództwa Floty, na którego bramie wejściowej znajduje się napis: Z DNIEM 28 LISTOPADA 1918 ROKU ROZKAZUJĘ UTWORZYĆ MARYNARKĘ POLSKĄ, JÓZEF PIŁSUDSKI, WARSZAWA 28.11.1918. Obecnie w budynku Dowództwa Floty mieści się Komenda Portu Wojennego Gdynia. Natomiast obok – w przedwojennym budynku Centrum Wyszkolenia Specjalistów Floty i koszar Marynarki Wojennej – mieści się Akademia Marynarki Wojennej.
Oksywie posiada także Kościół Garnizonowy wzniesiony w latach 1935-1939 z inicjatywy błogosławionego ks. W. Miegonia. Zarówno podczas okupacji jak i po wojnie do 1981 roku kościół wykorzystywano jako magazyn wojskowy. Natomiast od 1993 roku ustanowiono ten kościół parafią wojskową w Gdyni. Mieliśmy także okazję być na cmentarzu wojskowym, przy którym na nabrzeżu widzieliśmy fortyfikacje, schrony… Następnie skierowaliśmy się do najstarszej osady rybackiej, mijając po drodze dom św. Józefa Sióstr Służebniczek NMP (od 1924 roku osiedliły się na Oksywiu).
Znajdująca się na wysokiej skarpie osada do dziś słynie z połowów ryb, na którą złowione ryby docierają specjalnie wybudowaną wciągarką. Jednak schody prowadzące do wybudowanej dwa lata temu promenady były niedostępne z powodu ogromnych szkód wywołanych ulewnymi deszczami i wichurami. Podobnie zresztą ucierpiały siostry karmelitanki bose, których ogród pochłonęła mała i spokojna dotąd rzeczka Kacza. Spotkanie zakończyliśmy u Bożenki, która przygotowała dla naszej Wspólnoty (nie tylko uczestniczącej w zwiedzaniu Oksywia) poczęstunek, podczas którego mogliśmy się dzielić wrażeniami z przebytej trasy po najstarszej dzielnicy Gdyni, Gdyni Oksywiu.

Urszula Motyl-Śliwa OCDS 

    W dniach od 28 do 29 maja w Bydgoszczy obchodziliśmy 50 rocznicę koronacji obrazu Matki Bożej Pięknej Miłości.

    Dnia 28 maja roku w Kościele Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Bydgoszczy sprawowana była msza święta, w miejscu gdzie 50 lat temu kard. Stefan Wyszyński koronował wizerunek patronki miasta - dzisiaj także diecezji.


W uroczystości tej uczestniczyła między innymi Kapituła Bydgoska, kapłani z Seminarium Duchownego, zaproszeni goście, liczne wspólnoty w tym przedstawiciele Bydgoskiej OCDS. Mszy Świętej przewodniczył i homilię wygłosił ksiądz prałat Andrzej Kłosiński, który odsłonił i poświęcił tablicę upamiętniającą miejsce koronacji obrazu.



Ksiądz Proboszcz zawierzył Matce Bożej Pięknej Miłości wszystkich mieszkańców naszego miasta.


Następnie z kopią obrazu MBPM  śpiewając pieśni i odmawiając różaniec udaliśmy się w procesji do Katedry.


Na miejscu zabrał głos kustosz Fary ksiądz prałat Stanisław Kotowski, który przypomniał historię koronacji obrazu MBPM, i słowa wypowiedziane do mieszkańców Bydgoszczy przez Prymasa Stefana Wyszyńskiego.

    29 maja głównej Eucharystii przewodniczył abp Jan Romeo Pawłowski.

    28-29 maja był dla członków OCDS Prowincji Warszawskiej czasem wspólnego przeżywania 1050 Rocznicy Chrztu Polski.
Około 80 osób z 10 wspólnot naszej Prowincji  spotkało się w Gnieźnie.


Swoją obecnością zaszczycili nas:

• Ojciec Prowincjał Jan Piotr Malicki,
  
• Delegat ds. OCDS o. Robert Marciniak oraz
  
• O. profesor Placyd Ogórek.

Zwiedziliśmy Katedrę Gnieźnieńską i Muzeum Początków Państwa Polskiego.

W Katedrze wraz z innymi pielgrzymami uczestniczyliśmy w mszy św. w której wspominaliśmy nie tylko nasz chrzest, ale i Prymasa Tysiąclecia kard. Stefana Wyszyńskiego. Właśnie 28 maja przypadała 35 rocznica jego śmierci.


    Po południu udaliśmy się w odwiedziny do sióstr karmelitanek bosych.


Piękny i radosny był to czas spotkania naszej rodziny karmelitańskiej. Po odśpiewaniu Nieszporów mogliśmy rozmawiać z siostrami.


Po przedstawieniu się nawzajem, dzieliliśmy się uwagami, troskami i radością z osobami, które darzyły nas ciepłem i siostrzaną życzliwością. Była też okazja na indywidualne rozmowy i prośby o modlitwę. Zostaliśmy przez siostry obdarowane prezentami zostawiając im swój skromny podarunek. Wszyscy zapragnęli dalszych takich spotkań.


    Po kolacji spotkaliśmy się przy ciastkach, kawie i herbacie. Była to okazja, aby przedstawić osoby z poszczególnych wspólnot. Każdy coś ciekawego mógł o sobie powiedzieć. Tak szybko minął ten czas, że zabrakło nam go na zaplanowany wspólny śpiew piosenek biesiadnych. Może innym razem…


    W niedzielę pojechaliśmy do Lednicy. Wiele osób chyba się nie wyspało, prowadząc nocne rozmowy ze sobą.


    Msza św. z odnowieniem przyrzeczeń chrzcielnych w tym miejscu, gdzie przypuszczalnie był 1050 lat temu Chrzest Polski to wielkie przeżycie, które na długo zostanie w naszej pamięci.

Po Mszy św. pełni radości, ze śpiewem przeszliśmy pod bramę miłosierdzia, słynną rybę.

Mieliśmy ze sobą relikwie św. Marii od Jezusa Ukrzyżowanego.

Każdy z nas uczcił świętą całując relikwie pod bramą miłosierdzia.

Przewodnicząca Rady Prowincjalnej Monika Olszewska przygotowała dla każdego podarunki w postaci obrazków świętych karmelitańskich z relikwiami trzeciego stopnia.
Utrwaliliśmy tę chwilę na wspólnej fotografii .


Dalszą część dnia wypełniło zwiedzanie Pól Lednickich i Ostrowa Lednickiego.



Obiadem zakończyło się nasze spotkanie w Gnieźnie. Trudno było nam się rozstać. Wyjechaliśmy ubogaceni  z nadzieją na dalsze takie spotkania.

    Łódzka Wspólnota OCDS chciałaby się podzielić wielką radością, która stała się naszym udziałem. Nasza siostra - Anna od Woli Pana i nasz brat - Mateusz od Miłosierdzia Bożego zdecydowali, że dalszą drogę swego życia chcą przejść wspólnie i 28 maja zawarli związek małżeński.


Jest to pierwsze małżeństwo w historii Wspólnoty zawarte przez osoby, które poznały się w Karmelu. Tutaj przyszły szukając Pana Boga, jak mówił nasz Ojciec asystent w czasie Mszy ślubnej, a On dał im odnaleźć siebie wzajemnie.


Uczestniczyliśmy w uroczystości zaślubin otaczając Nowożeńców swoją modlitwą i składając życzenia na wspólną drogę. Razem z Anią i Mateuszem cieszyła się też Wspólnota z Torunia przekazując ślubny podarek i składając serdeczne życzenia.

Podzielamy radość Ani i Mateusza i prosimy za nich, by wzrastając we wzajemnej miłości
świadczyli o nieskończonym miłosierdziu Pana.

    W Uroczystość Najświętszej Trójcy (22 maja 2016) podczas wspólnotowej, niedzielnej Mszy św. Asystent naszej wspólnoty o. Zbigniew Kolka OCD przyjął do Wspólnoty  Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych w Toruniu dwie kandydatki. Są to:

• s. Barbara od Rany Ramienia Pana Jezusa - Barbara Moczulak,
• s. Anna od Najświętszego Oblicza Pana Jezusa - Anna Rytlewska.
  

Siostry rozpoczęły tym samym pierwszy etap formacji w OCDS.
Razem z nami w intencji nowo przyjętych sióstr modlili się obecni na uroczystości goście. Po Mszy św. radowaliśmy się z powiększenia naszej wspólnoty przy wspólnym stole.
Życzymy Wam kochane Siostry  trwania do końca przy Chrystusie i jego Miłości.

Anna Sadurska OCDS

    W niedzielę 17 kwietnia 2016 r. warszawska wspólnota OCDS podczas swojego dnia skupienia gościła Przełożonego Generalnego o. Saverio Cannistrà OCD. Nasz Ojciec Generał przybył wraz z
sekretarzem generalnym O. Rafałem Wilkowskim. W spotkaniu uczestniczyli również Prowincjał o. Jan Piotr Malicki i Wikariusz Prowincji o. Roman Jan Hernoga.


Po Mszy św. z homilią, celebrowanej po łacinie, o godzinie 13, spotkaliśmy się w naszej salce  z Ojcem Generałem.


    Na początek przewodnicząca Magdalena Tryuk zaprezentowała wspólnotę: przedstawiła jej historię i nakreśliła najważniejsze punkty aktualnego zaangażowania wspólnoty.

    Następnie klika słów skierował do wspólnoty Ojciec Generał. Zauważył zróżnicowanie naszej wspólnoty pod względem wieku i spory w niej udział mężczyzn.
Podczas swojej wypowiedzi podkreślił istotę przeżywania tego samego charyzmatu karmelitańskiego w dwóch formach: zakonnej i świeckiej.Według Ojca Generała ważne jest wypracowanie całościowej wizji Karmelu z wyraźnym określeniem roli świeckich. Ojciec zaznaczył, że podjęcie przez świeckich życia w duchu karmelitańskim we wspólnocie wymaga umiejętności godzenia obowiązków wynikających ze stanu życia z pełnym zaangażowaniem w życie Karmelu. Zachęcał, aby świeccy brali większy udział w życiu Zakonu, wychodzili z inicjatywą.
    Następnie zapytaliśmy Ojca, gdzie na świecie działają najprężniej świeckie wspólnoty karmelitańskie, które mogą być dla nas wzorem. Ojciec Generał wymienił dwa kraje: Francję i Filipiny. Wskazał na bardzo dobrą formację. W przypadku wspólnot francuskich podkreślił żywe życie modlitwy terezjańskiej.
Z kolei wspólnoty filipińskie są bardzo liczne, mają dobrze opracowane podręczniki formacyjne.
Natomiast w Ameryce Łacińskiej ojcowie inicjują życie świeckiego Karmelu poprzez organizowanie szkół terezjańskich, w których przybliżają postaci i naukę św. Teresy od Jezusa i św. Jana od Krzyża. W większości z tych szkół wychodzą przyszli świeccy karmelici.
    Na koniec spotkania poprosiliśmy Ojca Generała o złożenie swojego podpisu pod jednym z ostatnich Jego listów skierowanych do świeckiego Karmelu.

 
Ten cenny egzemplarz można obejrzeć w naszej wspólnotowej kronice.


Wykorzystaliśmy także okazję i zrobiliśmy wspólne zdjęcie z naszymi dostojnymi gośćmi.

Anna Wasilewska OCDS Warszawa

• 15 kwietnia wysłuchaliśmy wykładu prof. UKW dr. hab. Aleksandera Jankowskiego pt. „Chrzest Polski – fakty i interpretacje w ujęciu historyka sztuki”.
• Wieczorem 16 kwietnia braliśmy udział w czuwaniu modlitewnym poprzedzającym główne obchody Jubileuszu. Miało ono miejsce w szacownych murach Bydgoskiej Katedry.
• 17 kwietnia byliśmy obecni na Centralnych Obchodach Jubileuszu w Sanktuarium Nowych Męczenników. Obchody rozpoczął Koncert Jubileuszowy „Jedna wiara, jeden chrzest…” w wykonaniu Capelli Bydgostiensis i chóru Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego. Bezpośrednio po koncercie ks. biskup Jan Tyrawa przewodniczył Mszy świętej jubileuszowej koncelebrowanej. Podczas Eucharytii wszyscy uczestniczący odnowili przyrzeczenia Chrztu św. Podczas Mszy św. śpiewały chóry: „Cantus cordis” z parafii św. Jadwigi, „Fordonia” z parafii M.B. Królowej Męczenników i „Exsultate Deo” z parafii Świętych Polskich Braci Męczenników.

    16 kwietnia 2016 roku dla wielu z nas na długo pozostanie w sercu. Mieliśmy szansę podziękować Bogu za dar Chrztu świętego podczas uroczystości obchodów 1050-rocznicy Chrztu Polski. Spotkanie odbyło się na stadionie INEA w Poznaniu.

       Od godzin porannych można było usłyszeć pieśni uwielbienia wykonywane przez chór złożony z 1050 solistów, przez Siewców Lednicy czy Arkę Noego. 
Wielu znanych i lubianych podzieliło się z nami swoimi świadectwem nawrócenia i Bożej miłości. Pan Jan Budziaszek przypomniał, że "gdy masz problem, pójdź do Matki, Ona znajdzie rozwiązanie". Wspólnie odmówiliśmy Koronkę do Bożego Miłosierdzia.
Podczas odśpiewania fragmentu Ewangelii Św. Marka "To jest mój Syn Umiłowany, Jego słuchajcie" został wprowadzony Krzyż, Ewangeliarz i Paschał.
    O godzinie 10:50 arcybiskup Stanisław Gądecki i Marszałek Województwa Wielkopolskiego uroczyście otworzyli obchody 1050-lecia Chrztu Polski.
Mogliśmy wysłuchać fragmentów poezji św. Jana Pawła II, które odczytywali aktorzy poznańskich teatrów. Słowo czytane uzupełniał obraz i taniec do słów pieśni, która towarzyszyła nam cały dzień "Gdzie chrzest, tam nadzieja, tam droga zbawienia, przez wiarę w miłości, ku pełni radości."
Kolejne świadectwo wygłosił Robert Friedrich, muzyk, założyciel Arki Noego, który powiedział o tym, że nawet ci z nas, którzy pochodzą z rodzin bez wiary, mogą o tę wiarę zawalczyć.
     Bardzo ważnym głosem był też głos biskupa Grzegorza Rysia, który przypomniał nam jak ważna jest nasza wiara, jak ważne jest zrozumienie przez nas decyzji, które podejmujemy. Zadał pytania o naszą modlitwę, "modlimy się za ofiary obozów, ale czy potrafimy modlić się za oprawców?"  Wskazał, że jest w świecie coś, czego nie można kochać, pożądliwość ciała, pożądliwość oczu i pycha. Te rzeczy, które wychodzą z człowieka, przez niego się stają. Biskup Ryś przypomniał, że trzeba całą naszą grzeszność oddać Jezusowi, Jezusowi na Krzyżu, aby ten nasz grzech umarł wraz z Nim. Bo Jezus jest Tym, Który został nam dany jako świadectwo Bożej miłości do człowieka. Dlatego oczywistym powinno być dla nas wybranie Jezusa. Dlatego wraz z Biskupem Grzegorzem kilkadziesiąt tysięcy ludzi zgromadzonych na stadionie powtórzyło te słowa:
"Panie Jezu, Ty nazwałeś mnie swoim przyjacielem. Kochasz mnie dzisiaj takiego, jakim jestem. Przyjmuję pełnię Twojej miłości, uznając przed Tobą moja grzeszność. Ty znasz mnie najlepiej i dokładnie wiesz, co dzieje się w moim sercu. Dziękuję Ci, że przebaczyłeś moje grzechy, umierając za mnie na krzyżu. Przepraszam, że nie zawsze żyję zgodnie ze słowami Twojej Ewangelii. Teraz z wiarą wybieram Ciebie, jako mojego jedynego PANA I ZBAWICIELA, oddając Ci całe moje życie, abyś nim kierował. Potrzebuję Ciebie, dlatego otwieram przed Tobą moje serce. Nie chcę być niewolnikiem niczego, co oddala mnie od Ciebie. Króluj we mnie! Zostań ze mną na zawsze! Ufam Tobie! Amen."
      Profesor Jan Grosfeld mówił o Kościele jako zwołaniu, zwołaniu przez Słowo. Aby uobecnić Istotę Boga, aby wypełniać nasze powołanie, którym jest miłość bliźniego. Miłość, która tworzy z nas jedność.
      Kościoły zgromadzone w Polskiej Radzie Ekumenicznej przyjęły deklarację o wzajemnym uznaniu chrztu jako sakramentu jedności. Sakramentu, który tworzy z wszystkich ochrzczonych braci i siostry w Chrystusie.
      Tuż przed Mszą Świętą w uroczystym pochodzie zostały wprowadzone relikwie polskich Świętych i Błogosławionych, między innymi bł. Karoliny Kózkówny, św. Jacka, bł. Michała Sopoćko, św. Faustyny Kowalskiej, św. Jana Pawła II.
      Punktualnie o godz.14-tej rozpoczęła się uroczysta Msza Święta dziękczynna, celebrowana przez ks. kardynała Pietro Parolina, papieskiego legata. Każdy z nas odnowił przyrzeczenia chrzcielne, a dla dwóch osób, p. Aleksandry i Roksany Anastazji były to wyjątkowe chwile przyjęcia sakramentu chrztu, bierzmowania oraz pierwsze przyjęcie Chrystusa do serca w Komunii Świętej.
  Legat papieski podczas homilii przekazał wszystkim zgromadzonym słowa skierowane do nas od Ojca Świętego Franciszka.

    Dzień na stadionie zamknął musical "Jesus Christ Super Star".

    Myślę, dla wielu z nas, jak i dla mnie osobiście, ten czas był uświadomieniem jaka to wielka łaska i dar, że zostaliśmy wszczepieni w Chrystusa w sakramencie chrztu i powinniśmy ze swojej strony robić wszystko, aby iść i głosić tę radość i jedność w Chrystusie.

    Tradycyjne spotkanie naszej wspólnoty w drugą niedzielę miesiąca, które odbyło się w trzecią niedzielę Wielkanocną, przeżyliśmy bardzo świątecznie i wyjątkowo. Stało się tak dlatego, że Msza Święta koncelebrowana przez o. Roberta Marciniaka ­ delegata prowincjalnego Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych, ­ rozpoczęła się uroczystym przyjęciem do naszej Wspólnoty trzech sióstr:

• Elżbiety od Najświetszego Sakramentu, Baranowskiej
• Katarzyny od Jezusa, Kłoczko
• Teresy od Jezusa i Maryi, Kolanowskiej
  

    Osoby te, przygotowywane do życia charyzmatem karmelitańskim przez naśladowanie Chrystusa, zostały przyjęte do formacji prowadzącej do pierwszych przyrzeczeń.
Asystent naszej wspólnoty, o. Bertold Dąbkowski, wygłosił homilię, w której zwrócił szczególną uwagę na etapy zjednoczenia z Bogiem, które są obrazem duchowości Karmelu.
Po homilii członkowie naszej wspólnoty dokonali odnowienia przyrzeczeń:
czasowych – 4 członków,
wieczystych – 17 członków,
oraz ślubów – 6 członków.

    Wśród odnawiających śluby życia z Maryją Dziewicą w oddaniu się Jezusowi Chrystusowi, nasza siostra Zofia Kozikowska przeżywała 20 rocznicę złożenia ślubów w Świeckim Zakonie Karmelitów Bosych oraz 25 rocznicę złożenia pierwszych przyrzeczeń.
Uroczystą Eucharystię zakończyliśmy śpiewem Oto jest dzień, który dał nam Pan, by następnie dzielić się wspomnieniami i radością podczas agape przy suto zastawionym stole biesiadnym.

Urszula Motyl ­Śliwa OCDS 

    Pierwsze Przyrzeczenia w duchu Rad Ewangelicznych i Błogosławieństw - na okres 3 lat.

• Anna Przezak – siostra Anna Teresa od Dzieciątka Jezus - 12.03.2016r.
• Joanna Sidor – siostra Joanna Monika od Męki Pańskiej - 12.03.2016r.
• Wioletta Sekuła - siostra Wiola od Jezusa Miłości Miłosiernej - 12.03.2016r.
  

Wioletta Sekuła OCDS 

    W dniach 12-14 luty 2016 roku w Domu Rekolekcyjnym „Pod Opieką Św. Józefa” w Gorzędzieju odbyło się spotkanie formatorów i socjuszy  z dwunastu wspólnot OCDS prowincji warszawskiej. W spotkaniu wzięli udział także członkowie  Rady Prowincjalnej i  o. Delegat Robert Marciniak. Na początek uczestnicy spotkania odmówili Hymn do Ducha św.  powierzając wszystkie poruszane sprawy, podejmowane decyzje i rozmowy  Duchowi Świętemu. Jeszcze w piątkowy wieczór zostały przedstawione przez przewodniczącą Rady Prowincjalnej Monikę Olszewską wnioski wynikające z nadesłanych przez Wspólnoty całorocznych sprawozdań z działalności. Kolejny dzień rozpoczął się wcześnie rano Jutrznią. Podczas sobotnich spotkań prowadzonych przez Przewodniczącą Rady uczestnicy zapoznali się ze sprawozdaniami: finansowym, który przedstawiła skarbniczka Rady Anna Sadurska i formacyjnym zaprezentowanym przez Mariusza Filipowskiego z Rady, odpowiedzialnego za formację. Pozytywnie został przyjęty nowy formularz sprawozdania formacyjnego. Florian Protasewicz, członek Rady, omówił nadesłane przez wspólnoty  plany pracy. Mariusz Filipowski przedstawił postęp prac zespołu redakcyjnego nad przygotowaniem podręcznika formacyjnego. Ze względu na potrzebę zmniejszenia kosztów zmieniona została forma wydania. Książki będą w miękkiej oprawie, szyte, każdy rok formacji wydany oddzielnie. W pierwszym tomie oprócz ośmiu tematów będzie Ratio. Zwrócono uwagę na konieczność wprowadzenia zmian w zapisach obowiązującego prawa.


    Po prezentacjach dotyczących różnych aspektów funkcjonowania wspólnot przyszedł czas na dzielenie się własnymi doświadczeniami i dyskusje. Podczas rozmów panelowych zastanawiano się nad sposobem organizacji i prowadzenia formacji. Zebrani wielokrotnie podkreślali konieczność umacniania i wzmacniania relacji pomiędzy członkami wspólnot, np. poprzez organizowanie dodatkowych spotkań – wyjścia na ciekawe imprezy kulturalne, zwiedzanie obiektów zabytkowych, wycieczki. Poruszono także kwestię znajomości dzieł  Świętych Karmelu wśród członków OCDS. Lektura wybranych pism powinna być obowiązkowa dla wszystkich. To również stanowi część procesu formacyjnego w duchowości karmelitańskiej.
    Mariusz Filipowski przedstawił postęp prac zespołu redakcyjnego nad przygotowaniem podręcznika formacyjnego. Ze względu na potrzebę zmniejszenia kosztów zmieniona została forma wydania. Książki będą w miękkiej oprawie, szyte, każdy rok formacji wydany oddzielnie. W pierwszym tomie oprócz ośmiu tematów będzie Ratio.
    O. delegat Robert Marciniak poprowadził dwie konferencje: o posłuszeństwie i pedagogice Jezusa, wskazując, że zawsze na pierwszym miejscu powinien być Jezus.
    W niedzielne przedpołudnie jeszcze ostatnie refleksje ze spotkania i nastąpił nieodzownie czas powrotu z nowymi pomysłami do swoich wspólnot.

Anna Wasilewska OCDS 

         W dniach od 5 do 7 lutego 2016 r. w Gorzędzieju odbyło się Spotkanie Przewodniczących Wspólnot OCDS Prowincji Warszawskiej .
      Do Gorzędzieja  przyjechał o. Delegat Robert Marcinak OCD, Członkowie Rady Prowincjalnej oraz Przewodniczący wszystkich dwunastu polskich Wspólnot naszej Prowincji, zabrakło przedstawicieli Wspólnot spoza granic Polski.
     Spotkanie rozpoczęliśmy pieśnią do Ducha Świętego, Nieszporami i Eucharystią.
    
    Po kolacji pierwszego dnia Przewodnicząca Rady Prowincjalnej Monika Olszewska przedstawiła spostrzeżenia i wnioski ze sprawozdań z działalności Wspólnot. Podziękowała za terminowe, rzetelne dostarczenie sprawozdań. Każda Wspólnota podejmuje wiele dzieł modlitewnych. Przewodnicząca omawiając sprawozdania poszczególnych Wspólnot wyłoniła różnice, gdyż były to ciekawe pomysły i dzieła godne pokazania innym Wspólnotom. Każdy Przewodniczący opowiedział krótko o tym ,co się ciekawego dzieje w ich Wspólnotach. To ubogacone dzielenie się było dla wielu pouczające i inspirujące do wykorzystania tych pomysłów we własnych Wspólnotach. Wszyscy zgodnie zauważyli, że wielką potrzebą jest praca nad integracją Wspólnoty. Dobrze ze sobą czują się członkowie, gdy są też relacje na płaszczyźnie ludzkiej, a to wymaga spotkań nieobowiązkowych. Spotkania te, nie poświęcone wspólnej modlitwie nazwaliśmy naszą rekreacją. Członków powinna łączyć nie tylko wspólna modlitwa, bo jest niebezpieczeństwo, że Wspólnota może stać się kółkiem pobożnych modlitw. Podczas Mszy Św.  w  czytaniu usłyszeliśmy słowa Jezusa do uczniów: odpocznijcie nieco… W naśladowaniu Jezusa jest też ważny czas na odpoczynek. Organizując czasem odpoczynek  wspólnie mielibyśmy okazję do lepszego poznania, do tworzenia zdrowych, szczerych relacji. Wspólny pobyt ze sobą jest nie tylko okazją do poznawania współbraci ale też do lepszego poznawania siebie. Wspólne radosne spędzanie czasu też może sprawić, że świadectwo radości w codziennym życiu  w przyjaźni z Bogiem przyciągnie osoby, które też tak chciałyby żyć. Wskazane jest apostolstwo wobec rodzin, ukazanie naturalności. Nie robi na kimś wrażenia nadmierne rozmodlenie, lecz to, że można być blisko Boga i pozostać normalnym w prostocie życia. Niektóre Wspólnoty już wykorzystują okazje do bycia z rodziną i Wspólnotą. Przykładem może być świętowanie rocznicy ślubu, wspólne wycieczki itp. Radość jest cnotą i trzeba ją zdobywać. Może warto we Wspólnotach powołać diakonie rekreacji? Może też  oprócz pielgrzymek można byłoby zorganizować na przykład wyjazd na narty dla członków świeckiego zakonu jeżdżących na nartach? Może ojcowie, którzy jeżdżą na nartach też zechcieliby się dołączyć i możliwe byłoby odprawianie Mszy Św. w Alpach w miejscu wspólnego wypoczynku? Warto pomyśleć…
     W ciągu następnych dwóch dni, kiedy omawialiśmy kolejne  sprawozdania finansowe,  z formacji oraz  plany pracy staraliśmy się wyciągnąć wnioski, jak służyć Wspólnotom , by każdy z członków mógł lepiej żyć charyzmatem Karmelu. Takie dzielenie się doświadczeniem jest dla Przewodniczących bardzo pomocne.
     Na koniec spotkania wysłuchaliśmy rozważań Ojca Delegata na temat posłuszeństwa, które każdy z nas idąc droga powołania jest obowiązany Bogu i do którego zobowiązujemy się przyrzeczeniami. Ojciec nawiązał do  przykładów z Biblii, uzasadniając, jak ważne jest posłuszeństwo do wypełnienia planu Bożego wobec nas. Nie można nazywać się uczniem nie będąc posłusznym. To Jezus ma mną dysponować i dysponować naszymi Wspólnotami, a nie ma być decydujący nasz aktywizm. Przypomniał nam też Ojciec, co jest wymiarem posłuszeństwa i komu winniśmy posłuszeństwo przynależąc do OCDS.  Aby być posłusznym  woli Bożej trzeba chcieć ją poznać, aktywnie jej szukać. Wsłuchujmy się więc w Słowo Boże i zgłębiajmy znajomość naszego Prawa byśmy mogli iść w pełni drogą powołania. Tak też rośnie nasza współodpowiedzialność za Kościół.
     Po wspólnym niedzielnym obiedzie, w dobrej atmosferze rozjechaliśmy się by z większą świadomością przeżywać naszą karmelitańską drogę.