Wydarzenia roku
2016
Łódź Grudzień to tradycyjnie w
Łódzkiej Wspólnocie OCDS czas przyjmowania nowych
członków oraz składania przyrzeczeń i ślubów. W
tym roku 18 grudnia przyjęliśmy dwie siostry:
Życzymy naszym Siostrom wierności w realizacji swojego powołania i wytrwałości w podążaniu za Panem Jezusem każdego dnia. Po uroczystej Mszy św. podzieliliśmy się opłatkiem z o. asystentem Mirosławem Trederem i o. przeorem Piotrem Bajorkiem i złożyliśmy sobie życzenia świąteczne. ![]() Małgorzata Kołodziejczak OCDS Rekolekcje OCDS Toruń 9-11 grudnia 2016 Przez 3 dni w domu
zakonnym Sióstr Karmelitanek Dzieciątka Jezus
toruńska wspólnota OCDS
wraz z ojcem Asystentem trwała na głębokiej modlitwie. ![]() ![]() Dzień I Homilia Człowiek jest stworzony na obraz
Boga, ale grzech ten obraz w nas zniekształca.
Żyjąc wbrew przykazaniom odcinamy się od źródła
życia. Św. Teresa mawiała, że nasza dusza jest
niczym diament, który może przyjąć Boże światło
lub też nie – to zależy od stopnia jego
zanieczyszczenia. Nasze wewnętrzne oczyszczanie
powinno wiązać się z głębokim poznaniem siebie.
Jezus wspiera ten proces, nie popiera natomiast
iluzji, jakimi żyjemy i nie jest fałszywym
przyjacielem, który tylko nas w nich utwierdza i
poklepuje po plecach. On pokazuje nam, że fałsz
prowadzi donikąd.
Dzień II Homilia o Eliaszu Historia Eliasza mówi nam o tym,
że w każdym z nas tkwi pycha i tendencja do
opierania się na sobie. Eliasz chciał umrzeć i to
był objaw pychy. Oznaczało to, że prorok mimo
charyzmatów, nie był w pełni nawrócony i nie ufał
Panu do końca. Eliasz wyszedł z tego stanu dzięki
łasce, dzięki aniołowi. Eliasz miał wysokie
mniemanie o sobie – wydawało mu się, że jest
jedynym szczerze wierzącym na ziemi. Dopiero po
zejściu z góry Horeb zrozumiał, że był w błędzie.
Stał się również zdolnym do życia we wspólnocie –
przestał skupiać się na sobie i wyszedł ku
ludziom.
Katecheza Zamek wewnętrzny św. Teresy. Mieszkanie II, III i IV. Poznanie siebie – to warunek
posiadania kontaktu ze sobą i z Bogiem. II
mieszkanie zaczyna się, gdy rozumiemy, że
konieczna jest walka, bo nasza przyjaźń z Bogiem
nie jest jeszcze rozwinięta. Tu przeżywa się
niepokój serca, że Bóg nas do czegoś wzywa. Tu
zaczynamy słyszeć to wezwanie. Tu zaczynamy
rozumieć wartość pracy nad modlitwą, która umacnia
człowieka wewnętrznego: rozum, pamięć i wolę. W
wersji minimalnej – człowiek odkrywa, że Bóg wzywa
do życia Eucharystią i że musi walczyć, jeśli chce
wejść do następnych mieszkań. W wersji maksymalnej
– człowiek odkrywa, że jest w domu, we własnym
wnętrzu, w którym mieszka Bóg.
Mieszkanie III to nie jest jakieś niezwykłe przejście – to pewna dojrzałość w stosunku do tego, co działo się w II mieszkaniu. III mieszkanie Teresa rozważa w kontekście pokory, która jest niezbędna, by pójść dalej. W tym mieszkaniu jeszcze bardzo dbamy o swój wizerunek, nie widzimy też wielu wad w sobie. Dopiero odkrywamy je w konfrontacji z nieprzyjemnymi sytuacjami. W przejściu pomiędzy III a IV mieszkaniem człowiek widzi łaskę Boga, która go prowadzi, ale widzi również swoją inicjatywę – że się stara i walczy, aby być blisko Boga. Teresa uważa, że IV mieszkanie zaczyna się od modlitwy uciszenia, ale Jan od Krzyża pokazuje nam, że to przejście może być bardziej subtelne, ledwie odczuwalne, łaska działa w ukryciu, a relacja z Bogiem jest Bardziej bezpośrednia. Tutaj trudno jest zaakceptować cichą, nie emocjonalną modlitwę i to, że komunia z Bogiem zachodzi w głębi serca. Mimo wielu łask, wciąż tutaj odczuwa się skutki grzechu, człowiek powiela szkodliwe schematy, nieświadome myśli, pojawia się poczucie winy – są to trudne sytuacje, które blokują nas i zamykają na Boga. Dzień III Homilia o Janie Chrzcicielu Jan jest wierny, stały, nie żyje
wygodnie. Został posłany przez Boga, jest więcej
niż prorokiem. Żeby wejść do królestwa Bożego
trzeba być kimś niezwykłym, takim ascetą jak Jan –
tak często myślimy. A Jezus mówi, że wystarczy
uznać się za najmniejszego, żeby wejść do nieba.
Taką postawę przyjęła MARYJA. Człowiek często gubi
tę pokorę, a demon chce wzbudzić w nim ambicje,
marzenia, lęki, co powoduje, że schodzi z
właściwej drogi.
Konferencja Mieszkanie IV i V IV mieszkanie to okres zakochania
w Bogu, ale to jeszcze nie jest dojrzała miłość.
Tutaj ważna jest wierność ukrytemu działaniu Boga
i zaufanie Bogu. W V mieszkaniu w człowieku dzięki
łasce rodzi się wola oddania się Bogu. W drodze
ciemnej – człowiek ma wrażenie, że Bóg chce, żeby
on na coś się zdecydował, człowiek chce być wierny
Bogu w detalach.
Następuje decyzja i jest to moment przełomowy, czasem niezauważalny, ale widzimy go dopiero po czasie. W drodze mistycznej – otrzymujemy łaskę modlitwy zjednoczenia, dzięki której człowiek wolą jednoczy się z Jezusem i staje się jeszcze bardziej gotowy, by pójść za nim. Kształtuje się człowiek prawdziwy o mentalności Chrystusa. ![]() Małgorzata Sadowska OCDS
Wrocław Od 2 do 4
grudnia wspólnotę OCDS we Wrocławiu wizytował o.
Delegat Prowincjała ds. OCDS, ojciec Robert
Marciniak. Była to jego pierwsza wizytacja u nas,
więc w czasie indywidualnych
rozmów zapoznawał się z każdym z nas, przypatrywał się naszemu powołaniu i funkcjonowaniu wspólnoty. Każdy z członków wspólnoty cieszył się możliwością osobistego poznania ojca Roberta, który z wielką cierpliwością i miłością rozmawiał z nami. W ostatnim dniu wizytacji odbyły się też wybory do Rady Wspólnoty. Oto rezultat wyborów:
Po wizytacji i wyborach ojciec Robert przedstawił swoje rady i spostrzeżenia członkom nowo wybranej Rady Wspólnoty. Jesteśmy bardzo wdzięczni za ten szczególny czas. Gabriela Kordy OCDS
Warszawa
W pierwszą sobotę grudnia podczas spotkania warszawskiej wspólnoty OCDS, przed Mszą Św. odbył się uroczysty obrzęd przyjęcia do wspólnoty nowych członków:
Ceremonii przewodniczył asystent
wspólnoty o. Marian Stankiewicz OCD.
Wraz z nałożeniem szkaplerza jako „znaku habitu” Zakonu Karmelitańskiego rozpoczął się, dla nowo przyjętych, okres formacji do pierwszych przyrzeczeń. ![]() Anna Wasilewska OCDS
Wizyta w Mińsku W dniach
24-27 listopada 2016 roku jako dwuosobowa delegacja
Rady Prowincji Warszawskiej OCDS ( Przewodnicząca Rady
wraz o. Delegatem ds. Świeckiego Karmelu Prowincji
Warszawskiej Robertem Marciniakiem) udaliśmy się do
Mińska na Białorusi, gdzie istnieje od 2012 roku
Wspólnota Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych.
Pozyskawszy najpierw odpowiednie wizy ( co nie odbyło się bez pewnych trudności) postanowiliśmy do Mińska polecieć samolotem z Warszawy. Trochę emocji wzbudziły w nas przy okazji bardzo szczegółowe „badanie” paszportu – przez lupkę… Ponadto ojciec musiał się też wytłumaczyć czy ma odpowiednią ilość pieniędzy – Euro oczywiście, bo niestety mimo szczerych chęci nie udało nam się znaleźć w kantorach rubli białoruskich. Mnie przepuszczono bez pytania o pieniądze, chyba wzbudziłam zaufanie … Po godzinie lotu szczęśliwie o wodzie i cukierku wylądowaliśmy w Mińsku – co było traumatycznym przeżyciem dla o. Roberta, który spodziewał się kawy. Na lotnisku czekał już na nas o. Piotr Frosztęga , z którym udaliśmy się do domu zakonnego ojców karmelitów bosych w Mińsku i gdzie przyjęto nas z wielką gościnnością. Następnego dnia czekało na nas zwiedzanie Mińska. Najpierw jednak, z samego rana spotkaliśmy się z Panem Jezusem w Eucharystii sprawowanej w nowej kaplicy parafialnej o. karmelitów. Potem Maria – członkini mińskiej wspólnoty OCDS – oprowadziła nas po centrum tego dwumilionowego miasta. Sam dojazd (autobusem i metrem) zajął trochę czasu. Warto przy tym wiedzieć, że w ciągu dziewięciu wieków historii miasto było siedmiokrotnie równane z ziemią przez najeźdźców. Totalne zniszczenie stolicy Białorusi miało miejsce oczywiście podczas II wojny światowej. Na dawnym Starym Mieście zachowało się niewiele starych budynków, wśród nich kościołów i obiektów klasztornych. Te zaś, które ocalały nie zawsze pełnią pierwotną funkcję( np. w dawnym kościele św.Józefa mieści się archiwum, a obok w zabudowaniach poklasztornych znajdują się hotel, restauracje itp). Niemniej niektóre z zabytków udało nam się nie tylko obejrzeć z zewnątrz ale też zwiedzić od środka, między innymi Sobór Katedralny św. Ducha z ikoną Mińskiej Matki Bożej oraz katedrę katolicką p.w. Najświętszej Dziewicy Marii z piękną drogą krzyżową i freskami. Przechodząc obok gmachów rządowych, Uniwersytetu Białoruskiego i innych instytucji dotarliśmy do tzw. „Czerwonego kościoła”. Nazwa pochodzi od koloru cegieł, z którego zbudowano tę neogotycką budowlę w latach 1905-1910 pod wezwaniem św.św. Szymona i Anny . Przed kościołem stoi figura Michała Archanioła pokonującego szatana oraz pomnik św. Jana Pawła II. To właśnie w tym kościele spotykali się początkowo członkowie świeckiej wspólnoty OCDS. Obok kościoła stoi też duży pomnik Lenina… Ojciec zastanawiał się głośno dlaczego przed nim nie palą się świeczki… Wszystko to znajduje się przed dużym placem z futurystycznym wejściem ( jak z science fiction ) do galerii handlowej – trzech podziemnych ( tak – podziemnych) kondygnacji pełnych sklepów i małej gastronomii. Może dlatego znajduje się pod ziemią, żeby Lenin nie miał problemów natury egzystencjalnej? Bardzo już zmęczeni doszliśmy do zatłoczonej stacji metra im.Lenina oczywiście (jakby co mamy zdjęcia, również z sierpem i młotem). Potem jeszcze kawałek autobusem i dotarliśmy na odpoczynek do klasztoru ojców. Jako że zmarzliśmy nieco ( było zimniej niż w Polsce), rozgrzaliśmy się gorącym pysznym obiadkiem i odpoczęliśmy. Wieczór spędziliśmy na spotkaniu andrzejkowym u sióstr szarytek. Były zabawy i smaczny poczęstunek. Zmęczeni udaliśmy się na spoczynek, aby następnego dnia spotkać się z członkami świeckiego zakonu OCDS. Wspólnota ta powstała kilka lat temu z inicjatywy ojców karmelitów bosych. 25.05.2012 roku 9 osób z Mińska i Bobrujska rozpoczęło formację. Jest to wspólnota kanonicznie nieerygowana. Liczy obecnie 19 członków ( w tym dwa małżeństwa). Oprócz comiesięcznego spotkania wspólnotowego członkowie wspólnoty biorą udział w szkole modlitwy karmelitańskiej i rekolekcjach. Jak sami opowiadali są zafascynowani duchowością Karmelu ,modlitwą – w tym szczególnie modlitwą brewiarzową, którą odmawiają po rosyjsku, gdyż brewiarz białoruski wydany w wersji kapłańskiej jest dla naszych braci i sióstr zbyt drogi. Dziękują też Bogu za łaskę wiary katolickiej( katolicy są w tym kraju mniejszością wyznaniową). Z żalem kończyliśmy spotkanie – tyle jeszcze było do opowiadania. Mamy nadzieję, że spotkamy się w 2017 roku w Polsce na Kongresie OCDS. Wieczór minął nam na odpoczynku przed podróżą powrotną do Polski. W niedzielę po obiedzie czekał na nas lot do Warszawy – tym razem polskimi liniami LOT . Kawa była, ale niestety niezbyt smaczna, może dlatego rozdali wszystkim wafelki (smaczne). Czyli bilans wyszedł na zero. Zmęczeni, pełni wrażeń stanęliśmy na polskiej ziemi z nadzieją, że dane nam wszystkim będzie patrzeć na dalszy wzrost mińskiej wspólnoty . Dziękujemy Bogu za łaskę spotkania i wzajemnego umocnienia w wierze. Monika Olszewska OCDS
Rekolekcje wspólnotowe OCDS
Szczecin
Rekolekcje
szczecińskiej Wspólnoty OCDS odbyły się 4-6. XI.
2016 r. w Domu Świętego Józefa w Szczecinie.
Tematem przewodnim rekolekcji był: "Dynamizm życia duchowego św. Teresy od Dzieciątka Jezus w aspekcie cnót teologicznych: wiary, nadziei i miłości". Konferencje wygłosił dla nas, nasz ojciec asystent Paweł Placyd Ogórek OCD. Uczestniczyliśmy codziennie w Eucharystii a w niedzielę w trzecim dniu rekolekcji odbyła się w u sióstr Karmelitanek Bosych w klasztorze Karmelu Miłości Miłosiernej w Szczecinie uroczysta Msza Święta koncelebrowana, dziękczynna za kanonizację św. Elżbiety od Trójcy Świętej OCD, pod przewodnictwem Biskupa Henryka Wejmana. Nasze wspólnotowe rekolekcje ubogacały śpiewy, agapa i dzielenie się w braterskiej radosnej atmosferze. Adorowaliśmy wspólnie Najświętszy sakrament, rozważaliśmy tajemnice różańca świętego, Słowo Boże, odmawialiśmy koronkę do Bożego Miłosierdzia i Liturgię Godzin. Nasz Ojciec Placyd podzielił się z nami swoimi przeżyciami z pielgrzymowania do Ziemi Świętej. Chcieliśmy się podzielić tym co szczególnie poruszyło nasze serca podczas rekolekcji. W temacie świętości ważne były słowa św. Teresy - Matki Teresy z Kalkuty: "Świętość nie jest luksusem przeznaczonym dla niewielu, ale zwykłym obowiązkiem twoim i moim". Dlaczego? - Bo ci co należą do Boga - chcą być jak On jest Święty i to po Trzykroć Święty. On jest w swej istocie najświętszy i równocześnie jest źródłem każdej innej świętości. Chrześcijaństwo to "uchrystusowienie" - przyjęcie Jego sposobu działania, kochania, cierpienia. Poznać krzyż to nie znaczy poznać cierpienie. Krzyż to Zabawienie. Świętość to dar a potem zadanie i równocześnie jeśli człowiek odpowie na dar to wtedy powstanie arcydzieło świętości. Łaska Boża to żywa obecność Boga w sercu. Wiara będąca darem od Pana Boga - daje nam poznanie Boga, którego nie widzimy. Przez nadzieję zaś wchodzimy w posiadanie Boga, nie odczuwając Jego bezpośredniej obecności. Ani wiara, ani nadzieja nie daje rzeczywistego widzenia Boga tylko miłość daje poznanie Boga. To Bóg udziela ludziom tego daru. Człowiek sam nie jest zdolny aby zjednoczyć się z Bogiem na tym poziomie życia nadprzyrodzonego. Naturalna zdolność do miłowania człowieka zawsze jest samolubna dopóki nie zostanie przekształcona przez Boga. Złych myśli nie pozbędziemy się dopóki nie zastąpimy ich myślami dobrymi o Bogu. Pozdrawiamy nasze siostry i braci w świętym Karmelu. Grażyna Banaszak OCDS
Wybory w Toruńskiej Wspólnocie OCDS W niedzielę 30
października 2016 r. we wspólnocie pw. Maryi Królowej
Karmelu w Toruniu odbyły się wybory do nowej Rady
Wspólnoty.
![]() Wyborom przewodniczył o. Robert Marciniak OCD, Delegat prowincjalny. ![]() Na spotkaniu była również obecna przewodnicząca prowincjalna - Monika Olszewska. Po Eucharystii i modlitwie do Ducha Świętego członkowie Wspólnoty OCDS w tajnym głosowaniu wybrali:
Anna Sadurska OCDS
Przyrzeczenia Definitywne w Gorzowskiej Wspólnocie We Wspólnocie w
Gorzowie Wlkp. pw. św. Teresy od Jezusa w dniu 15
października 2016r. odbyły się przyrzeczenia
definitywne naszej siostry
![]() W tym dniu obchodziliśmy wraz z całym Karmelem święto NM i zarazem Patronki Naszej Wspólnoty św. Teresy od Jezusa, co nadało uroczysty klimat i podniosły ton temu wydarzeniu. Ta podwójna uroczystość wzbudziła w naszych sercach dziękczynienie i radość za powołanie do Zakonu Karmelitów Bosych naszej siostry Anny. Bogu dziękowaliśmy za jej wytrwałość i pragnienie realizowania w życiu codziennym charyzmatu Zakonu Terezjańskiego. Nie zapomnieliśmy, że w tym dniu także kościół polski obchodził „Dzień Pokutny”. W łączności z pielgrzymami w Częstochowie i całej Ojczyźnie, nasz o. Asystent Mariusz, odprawił nabożeństwo pokutne, zanosząc pokorne modlitwy przed Tron Boży, prosząc o wybaczenie naszych narodowych przewinień. Część modlitewną zakończyliśmy przed Najświętszym Sakramentem Koronką do Miłosierdzia Bożego. Po przejściu do salki odbyła się dalsza część radosnego spotkania: serdeczne życzenia siostrze Annie składała cała wspólnota. Niech jej miłość do Świętych Ran Pana Jezusa przyniesie wiele łask rodzinie, bliskim i całej wspólnocie karmelitańskiej, a św. Józef niech wprowadza ją na głębię modlitwy wewnętrznej i uczy słuchać Słowa Bożego. Teresa Kuźma OCDS
Karmelitańskie Dziedzictwo Bydgoszczy Pod takim tytułem 10 października w
bydgoskim Seminarium Duchownym odbyła się sesja
popularno-naukowa. Była ona poświęcona klasztorowi
karmelitów (istniejącemu w Bydgoszczy w latach 1398 -
1816) i klasztorowi karmelitanek bosych (istniejącemu
najpierw Bydgoszczy później w Tryszczynie od 1966 roku
po dzisiejszy dzień).
![]() Sesja była podzielona na cztery części. W pierwszej była mowa:
W przerwach można było oglądać okolicznościową wystawę zorganizowaną przez Archiwum Państwowe w Bydgoszczy."Do ekspozycji wykorzystano przede wszystkim archiwalia z zespołu Klasztor Karmelitów w Bydgoszczy (1399-1816). Wyeksponowano 9 obiektów archiwalnych: 2 dokumenty papieskie oraz 4 dokumenty wystawione przez królów polskich. Wśród eksponatów znalazły się także akta kapituły prowincjalnej zakonu i akta karmelu bydgoskiego." ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() Można było zobaczyć pamiątki po Bractwie Szkaplerznym, zdjęcia, pietę, portret bydgoskiego karmelity, szkaplerz trumienny... ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() W czwartej części, która miała miejsce w bydgoskiej katedrze, moglimy wysłuchać Koncertu Maryjnego w wykonaniu Scholi WSDDB pod kierunkiem dr Katarzyny Szewczyk i uczestniczyć w Mszy św. pod przewodnictwem przełożonego polskiej prowincji karmelitów o. Bogdana Megera O. Carm. ![]() ![]() Bogusław Sudał OCDS
Przyrzeczenia definitywne - Toruń W dniu 18
września 2016 r. na spotkaniu wspólnoty
podczas Eucharystii przyrzeczenia
definitywne złożyła nasza siostra:
![]() Przyrzeczenia przyjął O. Zbigniew Kolka - Asystent naszej Wspólnoty . ![]() Droga siostro Iwono, życzymy Ci trwania do końca przy Chrystusie i jego Miłości. ![]() Anna Sadurska OCDS
Olsztyn W dniu 17
września 2016 r. w Klasztorze pw. Trójcy
Przenajświętszej i Bożej Rodzicielki Maryi w
Spręcowie, miał miejsce Dzień Skupienia Wspólnoty
Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych pw. Dzieciątka
Jezus w Olsztynie.
.Podczas Mszy św. celebrowanej przez Ojca Kamila Strójwąsa OCD z Gorzędzieja, przyjęty do Olsztyńskiej Wspólnoty został Krzysztof Szymołon. Mariusz Woźniak OCDS
Spotkanie
Wspólnoty OCDS Sopot z Generałem
Zakonu o. Saverio Cannistrà OCD.
Dnia 24.07.2016r. pojawiliśmy się w Gdyni Orłowie na
porannej Mszy św. u sióstr karmelitanek, wiedząc, że
będzie ją sprawował Generał Zakonu, o. Saverio
Cannistrà OCD. Ojciec wyraził "szczere
zainteresowanie" Wspólnotą i myślę, że niekłamaną chęć
spotkania z nami w Sopocie, jak będzie wizytował
Ojców.![]() Generał w środę (28.09.2016) od godz. 6.00 rano modlił się z ojcami w kaplicy... My (tzn. 14 osób z sopockiej wspólnoty Świeckiego Karmelu) dołączyliśmy do modlących się o godz. 7.00, wspólnie odmówiliśmy Jutrznię i Godzinę czytań, a następnie wzięliśmy udział w Eucharystii sprawowanej przez o. Saverio wespół z o. Rafałem Wilkowskim OCD (tłumaczem), o. Robertem Marciniakiem OCD (delegatem prowincjalnym ds. OCDS), o. Bertoldem Dąbkowskim OCD (asystentem naszej Wspólnoty), o. Tadeuszem Kujałowiczem OCD oraz księdzem – gościem z diecezji sosnowieckiej. Przy ołtarzu nie mogło zabraknąć także brata Michała Młynarczyka OCD. Czytania były z dnia. Data naszego spotkania wahała się między 27. a 28. września i... ostateczny termin, a właściwie czytania z dnia przerosły nasze najśmielsze oczekiwania – okazały się niesamowitym DAREM od Pana! Pierwsze czytanie z Księgi Hioba mówiło o wielkości Boga ("przesunie On góry", "On ziemię porusza w posadach", "Słońcu daje rozkaz", ale "przecież błagać będę o litość"). Psalm responsoryjny głosił: "wołam do Ciebie, Panie, niech nad ranem dotrze do Ciebie moja modlitwa". Zaś Ewangelia z Łukasza (9, 57-62) mówiła o trzech Osobach, nieznanych z imienia, z których dwie wyraziły chęć pójścia za Panem, zaś trzecią sam Chrystus poprosił o to słowami „Pójdź za mną”. Już początek kazania wprawił nas w konsternację, bowiem o. Generał powiedział, że w tekście trzykrotnie pojawia się słowo „naśladujcie”. W głowie zrodziła się myśl, że myślimy o różnych tekstach albo też że... w innej wersji „pójdźcie” przetłumaczono jako „naśladujcie”!? Ojciec Generał, odwołując się do tego fragmentu, powiedział, że słowo Pana dla nas, którzy chcemy za Nim kroczyć, jest dobre, jasne i czytelne! My, często obawiając się reakcji ludzi, podsuwamy im słowa ze świata... Jezus nie ma takich obaw i nie stosuje uników. W Ewangelii mówi do ludzi zachwyconych Nim, ale sam zachwyt nie wystarcza. Pójść czy naśladować nie znaczy pójść realnie i fizycznie, i powtarzać Jego słowa, ale wyrazić chęć i zgodę na przemianę, na utratę zabezpieczeń, które człowiek wcześniej miał. („Syn Człowieczy nie ma miejsca, gdzie by głowę mógł położyć”). Oznacza to oderwać się od świata, przyjaciół, patrzenia wstecz... oderwać się od wszystkiego, co wiąże... bowiem to Jezus „otwiera” horyzonty dużo szersze niż to, co do tej pory mieliśmy i do czego byliśmy przyzwyczajeni: zamiast jednej rodziny daje sto, tysiąc... nowych rodzin, braci i sióstr. Jeżeli o życiu myślimy jako o drodze – kończył Generał - to Eucharystia nie jest czymś dodatkowym, pobożnościowym, jakąś nagrodą, ale pokarmem koniecznym na drogę, żeby nie ustać w niej. I zakończył słowami: „Prośmy Pana, żeby Jego słowa głęboko w nas zapadły i razem pójdźmy po Jego śladach”. Po Eucharystii mało było czasu na rozmowę, chociaż udało nam się wyrazić radość z faktu, że należymy do Wielkiej Rodziny Karmelitańskiej i kroczymy po tych samych - Jezusowych śladach. Ojciec Generał stwierdził, że gdyby miał czas, chętnie porozmawiałby z nami, jak charyzmaty karmelitańskie wcielamy w swoje świeckie (często rodzinne i zawodowe) życie. ![]() „Obfotografowaliśmy się” na różne sposoby i w różnych miejscach. Zdążyliśmy też wręczyć ksero naszej sopockiej ikony, „Drogi na górę Karmel” (napisanej przez naszą wspólnotową artystkę, Bożenę Juszkiewicz - Bednarczyk OCDS ) i podsunąć Kronikę do wpisu. I tu spotkała nas spora niespodzianka, bo zamiast zdawkowych słów, znaleźliśmy kolejne przesłanie. Ojciec Generał napisał: „Dziękuję Panu za to spotkanie, które nam podarował. Nasze wspólne powołanie jednoczy nas i wspiera w podążaniu śladami Jezusa. Maryja, nasza matka i siostra, niech nas nauczy kochać swego Syna, słuchać Go i uczestniczyć w Jego misji w świecie. (Pozostańmy) zjednoczeni w modlitwie – o. Saverio Cannistrà , przełożony generalny”. Gabriela Żylińska OCDS
Rekolekcje w Łódzkiej Wspólnocie OCDS W tym roku nasze
wrześniowe rekolekcje poświęcone były sakramentowi
chrztu. Poprowadził je o. Jan Brzana OCD.
Od piątkowego wieczoru 16 września do niedzieli staraliśmy się zatrzymać w codziennej krzątaninie, wyciszyć i otworzyć na to, co Pan Bóg dla nas przygotował. W czasie konferencji pochylaliśmy się nad tajemnicą obecności Pana Jezusa w sakramentach i nad wielkim darem, jakim jest sakrament chrztu, dzięki któremu staliśmy się dziećmi Bożymi i otrzymaliśmy udział w życiu nadprzyrodzonym. Temat godności dziecka Bożego towarzyszył nam przez cały czas rekolekcji zachęcając do przyjrzenia się, jak przeżywamy tę rzeczywistość w naszym życiu, czy jest ona podstawą naszego zaufania Ojcu i źródłem poczucia osobistej wartości. Głoszone treści skłaniały do zastanowienia, czy rozwijamy dar życia Bożego i w jego perspektywie przeżywamy naszą codzienność, czy rozpoznając w otrzymanym życiu nadprzyrodzonym perłę z przypowieści umiemy wyrzekać się tego, co nie prowadzi do Pana Boga. Sobota była dniem szczególnie poświęconym Matce Bożej. Uczyliśmy się, jak lepiej Ją naśladować w życiu przez uczynki miłosierdzia. Powierzyliśmy siebie Najświętszej Maryi Pannie ponawiając Akt oddania się. Osoby starsze i chore miały możliwość przyjęcia sakramentu namaszczenia chorych. Po południu podczas dzielenia w grupach wymienialiśmy się doświadczeniem Bożego działania z braćmi i siostrami ze wspólnoty. Dziękujemy o. Janowi za głoszone słowo i możliwość dzielenia się swoimi wątpliwościami przez zadawanie pytań, na które Ojciec odpowiadał po każdej konferencji. Ubogaceni, z sercami poruszonymi Bożym działaniem idziemy w naszą codzienność, by przeżywać ją z odnowioną świadomością obdarowania Bożą Miłością. Małgorzata. Kołodziejczak
OCDS
Bydgoszcz W dniu 16 lipca 2016 r. bydgoska wspólnota obchodziła, razem ze siostrami karmelitankami bosymi w podbydgoskim Tryszczynie, uroczystość Matki Bożej Szkaplerznej. Przed uroczystością niemal cała nasza Wspólnota uczestniczyła w triduum w kaplicy sióstr. Eucharystii przewodniczył ojciec prof. Placyd Ogórek, który w tych trzech dniach oraz podczas Uroczystości, a także podczas Mszy Świętej w niedzielę 17 lipca, głosił Słowo Boże. W czasie triduum i podczas Uroczystości posługę ministrancką sprawował nasz brat Bogusław Sudał. Roman Seweryn Piechocki OCDS
Dnia 11 lipca 2016 roku odszedł
do Pana nasz współbrat Jerzy BIERNACKI.
Urodził się 26
lutego 1927 roku w Łomży. Ukończył Politechnikę
Warszawską - Wydział
Mechaniczny. W nekrologu Jego Koleżanki i Koledzy napisali: „ Z głębokim żalem żegnamy inż. Jerzego Biernackiego, twórcy i wieloletniego kierownika Laboratorium Doświadczalnego Nowych Technik Pomiarowych Zakładu Długości i Kąta Głównego Urzędu Miar, pomysłodawcę i konstruktora unikalnych interferometrów, a także autora wielu innowacyjnych technik pomiarowych” Jerzy Biernacki wstąpił do Świeckiego Zakonu dnia 18 listopada 2001 roku, przyjął predykat: Jerzy od św. proroka Eliasza, do którego miał wielkie nabożeństwo. Przyrzeczenia definitywne złożył 15 października 2006 roku. Chociaż do zakonu formalnie wstąpił dopiero w 2001 roku, to już dużo wcześniej prowadził życie świeckiego karmelity. Przyjeżdżał na comiesięczne spotkania warszawskiej wspólnoty ze swoją żoną Marią, świecką karmelitanką. Uczestniczył także w adoracji Najświętszego Sakramentu, a potem we Mszy św. o powołania do stanu zakonnego i kapłańskiego w pierwsze czwartki miesiąca. Jerzy był człowiekiem modlitwy, wiele czasu poświęcał na rozważanie tajemnic różańcowych. Pomagał żonie w dokumentowaniu życia wspólnoty, robiąc fotografie, kręcąc filmiki. Podczas szczególnych uroczystości, takich jak: przyjęcia nowych członków, składanie przyrzeczeń, spotkania opłatkowe, był zawsze z aparatem fotograficznym. Robił także wiele zdjęć na rekolekcjach wspólnotowych, które od bardzo wielu lat odbywały się w malowniczych Laskach, u Sióstr Franciszkanek Służebniczek Krzyża. Był zawsze obecny razem z żoną Marią, która przez dwie kadencje pełniła funkcję Przewodniczącej Rady Prowincjalnej OCDS, na ważnych wydarzeniach – na Kongresach Świeckiego Zakonu Prowincji Warszawskiej , zjazdach modlitewno- rekreacyjnych, nocach czuwania, pielgrzymkach, które rejestrował kamerą. Wykonywał plakaty okolicznościowe do gablotki w kaplicy oo. Karmelitów w Warszawie. Wykonał również emblemat wspólnoty warszawskiej. Na spotkaniach był zawsze cichy, pokorny, uprzejmy, życzliwy. Dla każdego miał dobre słowo. Był bardzo lubiany. Pod koniec życia, kiedy już zdrowie nie pozwalało Mu uczestniczyć w spotkaniach, łączył się z nami duchowo poprzez modlitwę. W chorobie całkowicie był zgodzony z wolą Bożą. Mówił, że trzeba przyjąć to, co Pan Bóg daje. ![]() Pogrzeb odbył się 16 lipca, w Uroczystość Matki Bożej z Góry Karmel, w Brwinowie. W pogrzebie uczestniczył Asystent naszej wspólnoty o. Marian Stankiewicz OCD, były Delegat Prowincjalny Prowincji Krakowskiej - o. Łukasz Kasperek OCD, ks. Paweł Bogusz oraz bardzo wielu przyjaciół i znajomych. Ostatnią posługę oddało także bardzo wielu Członków naszej Wspólnoty - na dowód, jak bardzo był lubiany i szanowany. Jurku śpij w pokoju. Czekaj na nas. Ufam, że Matka Najświętsza w pierwszą sobotę po Twojej śmierci zabrała Cię do Nieba. ![]() Cecylia Kopyt OCDS
Noc czuwania w kaplicy OO. Karmelitów Bosych w Warszawie, 15/16.07.2016 r. W wigilię
największej uroczystości w Karmelu, 15 lipca,
rozpoczęło się nocne czuwanie w kaplicy oo. Karmelitów
Bosych w Warszawie, przygotowane i poprowadzone przez
wspólnotę Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych.
Rozpoczęliśmy o godzinie 21 odśpiewaniem Apelu
Jasnogórskiego. Następnie przeor klasztoru, a także
asystent naszej wspólnoty, o. Marian Stankiewicz
przywitał licznie zgromadzonych czcicieli Matki Bożej
Szkaplerznej. Podkreślił, że spotykamy się w
wyjątkowym czasie jakim jest obchodzony Rok
Miłosierdzia. Ku Miłosierdziu Bożemu i Matce Bożej
skierowane były słowa rozważań, które w tym roku
przygotowała siostra Grażyna Midak. W przytoczonych
przypowieściach ewangelicznych o marnotrawnym synu (Łk
15, 11-32) i samarytaninie (Łk 10, 30-37) poznajemy
jak bardzo Bóg nas kocha, jak przez swoje miłosierdzie
ukazuje nam wielką miłość do wszystkich. Choćby
człowiek nie wiadomo jak bardzo pogubił się w swoim
życiu i najdalej odszedł od Boga, zawsze może powrócić
i doświadczyć Ojcowskiej miłości. Obdarzeni miłością i
miłosierdziem nie możemy zachowywać się egoistycznie i
zatrzymywać tego tylko dla siebie. Bóg uczy nas, że
postawa wobec bliźniego jest jedyną miarą
człowieczeństwa. To nie piękne słowa, nawet jeśli
odnoszą się do wyznawanej wiary, ale gotowość
niesienia pomocy potrzebującym pokazuje, na ile żyjemy
przykazaniami Bożymi. Bóg najpełniej doświadczył
miłosierdziem Maryję. Nazywamy ją Matką Miłosierdzia,
bo „rodząc Jezusa Chrystusa, zrodziła SAMO ŹRÓDŁO
MIŁOSIERDZIA” (św. Fulbert). Bóg wypełnił Jej serce
tym samym uczuciem miłosierdzia, jakie On żywi do
grzesznych.
Maryja pod Krzyżem była świadkiem największego dzieła Bożego Miłosierdzia – ofiary Syna Bożego, poniesionej dla zbawienia ludzkości. To Maryja przepełniona miłosierdziem spieszy z pomocą do każdego, kto ją wzywa. Ona wyprasza nam u Boga przebaczenie grzechów. Tematy dwóch ostatnich rozważań to:
Po każdym z rozważań mieliśmy czas na rozmyślanie nad przedstawionymi treściami i odmówienie poszczególnych części Różańca Świętego. Był też czas na wychwalanie Boga i Maryi w pieśniach intonowanych przez Pana Krzysztofa, który już od kilku lat uczestniczy w nocnych czuwaniach. O północy, została odprawiona Eucharystia. Po niej była możliwość zregenerowania swoich sił na agapie, przygotowanej przez naszą diakonię. Tak jak Godzina Czytań była wprowadzeniem w noc czuwania, tak Jutrznia ją zakończyła. Zmęczeni, ale pełni radości, że kolejny raz było nam dane spędzić tak długi czas z Maryją, wróciliśmy do swoich domów. Zapowiadał się piękny, słoneczny dzień…. Anna Wasilewska OCDS
Gorzów Nasza gorzowska
wspólnota p.w. św. Teresy od Jezusa przeżywała
uroczyste przyrzeczenia sióstr w dniu 4 czerwca.
Podniosłość tego wydarzenia ubogaciło święto
Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny. Msza
Święta odbyła się w kościele parafialnym p.w. św.
Maksymiliana Marii Kolbe w Gorzowie Wlkp. Mszy św.
przewodniczył o. asystent Mariusz Jaszczyszyn, w
koncelebrze uczestniczył także nasz ks. Proboszcz
Ryszard Przewłocki.
W tym dniu został przyjęty do wspólnoty kandydat
Teresa Kuźma OCDS
Sopot Sopocka Wspólnota przeżywała 1050-lecie chrztu Polski wsłuchując się w teksty zaczerpnięte m.in. z takich pozycji jak: K. Ożóg ‘966. Chrzest Polski’, Kroniki Długosza, homilie JPII i inne… W zaprezentowanej historii chrztu Mieszka I wystąpiły następujące osoby: narrator, kronikarz, Dobrawa, Mieszko I. Szkoda, że nie mogliśmy przeżywać tego wydarzenia w teatralnej wizji (brak strojów, scenografii). Jednak poruszające były słowa modlitwy Dobrawy, która z ogromną wiarą modliła się o silną wiarę dla Mieszka, by jego wiara była światłem dla ludu Polan, jego ludu. Głębokie wrażenie na Mieszku wywarło podjęcie przez Dobrawę postanowienia, iż nie będzie wstrzymywać się od dań mięsnych w Wielkim Poście, mimo że Kościół tego nakazuje. Uczyniła to Dobrawa, by Mieszko porzucił wszelkie pogańskie zwyczaje. I właśnie tym Dobrawa zyskała ogromne zaufanie Mieszka oraz stała się jego nauczycielką wiary chrześcijańskiej. W końcowej scenie kronikarz zrelacjonował wydarzenie, do którego, po około 900 lat od Chrztu Polski nawiązał i zamieścił w swojej powieści ‘W pustyni i puszczy’ Henryk Sienkiewicz: Staś Tarkowski, czternastoletni bohater powieści, okazał się bardzo odważny, gdyż nie bał się oświadczyć Mahdiemu, że nie wyrzeknie się swojej religii, wiary w Jezusa, choć wiedział, że może przez to zginąć. Całą historię przyjęcia przez Mieszka I chrztu i chrystianizacji Polan kończą słowa kronikarza o skutkach chrztu. Zaprezentowana historia chrystianizacji Polan poruszyła naszą Wspólnotę, co wyrażone zostało milczeniem, refleksją nad tym, co usłyszeliśmy. Uroczystość Matki
Bożej Szkaplerznej Wspólnota Sopocka świętowała w
Gdyni Orłowie u sióstr karmelitanek bosych klasztoru
Matki Bożej Wielkiego Zawierzenia. Natomiast po Mszy
Świętej grupa 12-osobowa wyruszyła do najstarszej
osady, znajdującej się na obszarze współczesnego
miasta Gdyni – do Gdyni Oksywia. W tej najstarszej
części – Oksywiu już w 1253 roku utworzona została
średniowieczna parafia przy kościele pod wezwaniem
Św. Michała Archanioła istniejącym od 1224 roku. Do
dziś zachowała się najstarsza jego część – dolna
część wieży oraz wejście do kościoła. Na cmentarzu
przy kościele znajdują się groby ludzi związanych z
morzem i Pomorzem. Bernard Chrzanowski, propagator
Gdyni wspominał: „Mały pobielany kościół na górze;
przy nim cmentarz, najpiękniejszy cmentarz w
Polsce.” Prochy Bernarda Chrzanowskiego przeniesiono
w 1986 roku ze Skolimowa na cmentarz oksywski. Obok
spoczywa Antoni Abraham (zmarł w 1923 r.) Kaszuba –
wielki patriota. O wszystkich zabytkach, dziejach
kościoła… opowiadał nam oraz oprowadzał naszą grupę
organista tegoż kościoła, pan Rafał. Zapoznaliśmy
się także z historią budowy portu jak i zabudową
Dowództwa Floty, na którego bramie wejściowej
znajduje się napis: Z DNIEM 28 LISTOPADA 1918 ROKU
ROZKAZUJĘ UTWORZYĆ MARYNARKĘ POLSKĄ, JÓZEF
PIŁSUDSKI, WARSZAWA 28.11.1918. Obecnie w budynku
Dowództwa Floty mieści się Komenda Portu Wojennego
Gdynia. Natomiast obok – w przedwojennym budynku
Centrum Wyszkolenia Specjalistów Floty i koszar
Marynarki Wojennej – mieści się Akademia Marynarki
Wojennej.
Urszula Motyl-Śliwa OCDS
50 rocznica koronacji obrazu Matki Bożej Pięknej Miłości. W dniach od
28 do 29 maja w Bydgoszczy obchodziliśmy 50 rocznicę
koronacji obrazu Matki Bożej Pięknej Miłości.
![]() Dnia 28 maja roku w
Kościele Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Bydgoszczy
sprawowana była msza święta, w miejscu gdzie 50 lat
temu kard. Stefan Wyszyński koronował wizerunek
patronki miasta - dzisiaj także diecezji.
![]() W uroczystości tej uczestniczyła między innymi Kapituła Bydgoska, kapłani z Seminarium Duchownego, zaproszeni goście, liczne wspólnoty w tym przedstawiciele Bydgoskiej OCDS. Mszy Świętej przewodniczył i homilię wygłosił ksiądz prałat Andrzej Kłosiński, który odsłonił i poświęcił tablicę upamiętniającą miejsce koronacji obrazu. ![]() ![]() Ksiądz Proboszcz zawierzył Matce Bożej Pięknej Miłości wszystkich mieszkańców naszego miasta. ![]() Następnie z kopią obrazu MBPM śpiewając pieśni i odmawiając różaniec udaliśmy się w procesji do Katedry. ![]() Na miejscu zabrał głos kustosz Fary ksiądz prałat Stanisław Kotowski, który przypomniał historię koronacji obrazu MBPM, i słowa wypowiedziane do mieszkańców Bydgoszczy przez Prymasa Stefana Wyszyńskiego. ![]() 29 maja
głównej Eucharystii przewodniczył abp Jan Romeo
Pawłowski.
![]() zdjęcie ze strony: http://katolicka.bydgoszcz.pl/news/50-rocznica-koronacji-matki-bozej-pieknej-milosci/ ![]() zdjęcie ze strony: http://metropoliabydgoska.pl/uczczono-50-rocznice-koronacji-obrazu-matki-bozej-pieknej-milosci/ Maria Staszałek OCDS
Pielgrzymka do źródeł chrzcielnych 28-29 maja był dla
członków OCDS Prowincji Warszawskiej czasem wspólnego
przeżywania 1050 Rocznicy Chrztu Polski.
Około 80 osób z 10 wspólnot naszej Prowincji spotkało się w Gnieźnie. ![]() Swoją obecnością zaszczycili nas:
![]() Zwiedziliśmy Katedrę Gnieźnieńską i Muzeum Początków Państwa Polskiego. ![]() ![]() ![]() Po południu udaliśmy się w odwiedziny do sióstr karmelitanek bosych. ![]() Piękny i radosny był to czas spotkania naszej rodziny karmelitańskiej. Po odśpiewaniu Nieszporów mogliśmy rozmawiać z siostrami. ![]() Po przedstawieniu się nawzajem, dzieliliśmy się uwagami, troskami i radością z osobami, które darzyły nas ciepłem i siostrzaną życzliwością. Była też okazja na indywidualne rozmowy i prośby o modlitwę. Zostaliśmy przez siostry obdarowane prezentami zostawiając im swój skromny podarunek. Wszyscy zapragnęli dalszych takich spotkań. ![]() Po kolacji spotkaliśmy się przy ciastkach, kawie i herbacie. Była to okazja, aby przedstawić osoby z poszczególnych wspólnot. Każdy coś ciekawego mógł o sobie powiedzieć. Tak szybko minął ten czas, że zabrakło nam go na zaplanowany wspólny śpiew piosenek biesiadnych. Może innym razem… ![]() W niedzielę pojechaliśmy do Lednicy. Wiele osób chyba się nie wyspało, prowadząc nocne rozmowy ze sobą. ![]() Msza św. z odnowieniem przyrzeczeń chrzcielnych w tym miejscu, gdzie przypuszczalnie był 1050 lat temu Chrzest Polski to wielkie przeżycie, które na długo zostanie w naszej pamięci. ![]() ![]() ![]() ![]() Utrwaliliśmy tę chwilę na wspólnej fotografii . ![]() Dalszą część dnia wypełniło zwiedzanie Pól Lednickich i Ostrowa Lednickiego. ![]() ![]() Obiadem zakończyło się nasze spotkanie w Gnieźnie. Trudno było nam się rozstać. Wyjechaliśmy ubogaceni z nadzieją na dalsze takie spotkania. Gabriela od Jezusa Pragnącego
zdjęcia: Wioletta Święcińska OCDS i Bogusław Sudał OCDS Łódź Łódzka Wspólnota
OCDS chciałaby się podzielić wielką radością, która
stała się naszym udziałem. Nasza siostra - Anna od
Woli Pana i nasz brat - Mateusz od Miłosierdzia Bożego
zdecydowali, że dalszą drogę swego życia chcą przejść
wspólnie i 28 maja zawarli związek małżeński.
Jest to pierwsze małżeństwo w historii Wspólnoty zawarte przez osoby, które poznały się w Karmelu. Tutaj przyszły szukając Pana Boga, jak mówił nasz Ojciec asystent w czasie Mszy ślubnej, a On dał im odnaleźć siebie wzajemnie. Uczestniczyliśmy w uroczystości zaślubin otaczając Nowożeńców swoją modlitwą i składając życzenia na wspólną drogę. Razem z Anią i Mateuszem cieszyła się też Wspólnota z Torunia przekazując ślubny podarek i składając serdeczne życzenia. Podzielamy radość Ani i Mateusza i prosimy za nich, by wzrastając we wzajemnej miłości świadczyli o nieskończonym miłosierdziu Pana. Małgorzata Kołodziejczak OCDS
Toruń W Uroczystość
Najświętszej Trójcy (22 maja 2016) podczas
wspólnotowej, niedzielnej Mszy św. Asystent naszej
wspólnoty o. Zbigniew Kolka OCD przyjął do
Wspólnoty Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych w
Toruniu dwie kandydatki. Są to:
Razem z nami w intencji nowo przyjętych sióstr modlili się obecni na uroczystości goście. Po Mszy św. radowaliśmy się z powiększenia naszej wspólnoty przy wspólnym stole. Życzymy Wam kochane Siostry trwania do końca przy Chrystusie i jego Miłości. Anna Sadurska OCDS
Spotkanie Naszego Ojca Generała o. Saverio Cannistrà z warszawską wspólnotą OCDS. W niedzielę 17
kwietnia 2016 r. warszawska wspólnota OCDS podczas
swojego dnia skupienia gościła Przełożonego
Generalnego o. Saverio Cannistrà OCD. Nasz Ojciec
Generał przybył wraz z
sekretarzem generalnym O. Rafałem Wilkowskim. W spotkaniu uczestniczyli również Prowincjał o. Jan Piotr Malicki i Wikariusz Prowincji o. Roman Jan Hernoga. ![]() Po Mszy św. z homilią, celebrowanej po łacinie, o godzinie 13, spotkaliśmy się w naszej salce z Ojcem Generałem. ![]() Na początek przewodnicząca Magdalena Tryuk zaprezentowała wspólnotę: przedstawiła jej historię i nakreśliła najważniejsze punkty aktualnego zaangażowania wspólnoty. Następnie klika słów skierował do wspólnoty Ojciec Generał. Zauważył zróżnicowanie naszej wspólnoty pod względem wieku i spory w niej udział mężczyzn. Podczas swojej wypowiedzi podkreślił istotę przeżywania tego samego charyzmatu karmelitańskiego w dwóch formach: zakonnej i świeckiej.Według Ojca Generała ważne jest wypracowanie całościowej wizji Karmelu z wyraźnym określeniem roli świeckich. Ojciec zaznaczył, że podjęcie przez świeckich życia w duchu karmelitańskim we wspólnocie wymaga umiejętności godzenia obowiązków wynikających ze stanu życia z pełnym zaangażowaniem w życie Karmelu. Zachęcał, aby świeccy brali większy udział w życiu Zakonu, wychodzili z inicjatywą. Następnie zapytaliśmy Ojca, gdzie na świecie działają najprężniej świeckie wspólnoty karmelitańskie, które mogą być dla nas wzorem. Ojciec Generał wymienił dwa kraje: Francję i Filipiny. Wskazał na bardzo dobrą formację. W przypadku wspólnot francuskich podkreślił żywe życie modlitwy terezjańskiej. Z kolei wspólnoty filipińskie są bardzo liczne, mają dobrze opracowane podręczniki formacyjne. Natomiast w Ameryce Łacińskiej ojcowie inicjują życie świeckiego Karmelu poprzez organizowanie szkół terezjańskich, w których przybliżają postaci i naukę św. Teresy od Jezusa i św. Jana od Krzyża. W większości z tych szkół wychodzą przyszli świeccy karmelici. Na koniec spotkania poprosiliśmy Ojca Generała o złożenie swojego podpisu pod jednym z ostatnich Jego listów skierowanych do świeckiego Karmelu. ![]() Ten cenny egzemplarz można obejrzeć w naszej wspólnotowej kronice. ![]() Wykorzystaliśmy także okazję i zrobiliśmy wspólne zdjęcie z naszymi dostojnymi gośćmi. Anna Wasilewska OCDS Warszawa
Bydgoszcz Diecezjalne obchody Jubileuszu 1050 rocznicy chrztu Polski Przedstawiciele
Wspólnoty Bydgoskiej OCDS uczestniczyli uroczystych
Diecezjalnych obchodach Jubileuszu 1050 rocznicy
chrztu Polski.
![]()
Bogusław Sudał OCDS
POZNAŃ Uroczyste obchody jubileuszu Chrztu Polski 16 kwietnia 2016
roku dla wielu z nas na długo pozostanie w sercu.
Mieliśmy szansę podziękować Bogu za dar Chrztu
świętego podczas uroczystości obchodów 1050-rocznicy
Chrztu Polski. Spotkanie odbyło się na stadionie
INEA w Poznaniu.
Od godzin porannych można było usłyszeć pieśni uwielbienia wykonywane przez chór złożony z 1050 solistów, przez Siewców Lednicy czy Arkę Noego. Wielu znanych i lubianych podzieliło się z nami swoimi świadectwem nawrócenia i Bożej miłości. Pan Jan Budziaszek przypomniał, że "gdy masz problem, pójdź do Matki, Ona znajdzie rozwiązanie". Wspólnie odmówiliśmy Koronkę do Bożego Miłosierdzia. Podczas odśpiewania fragmentu Ewangelii Św. Marka "To jest mój Syn Umiłowany, Jego słuchajcie" został wprowadzony Krzyż, Ewangeliarz i Paschał. O godzinie 10:50 arcybiskup Stanisław Gądecki i Marszałek Województwa Wielkopolskiego uroczyście otworzyli obchody 1050-lecia Chrztu Polski. Mogliśmy wysłuchać fragmentów poezji św. Jana Pawła II, które odczytywali aktorzy poznańskich teatrów. Słowo czytane uzupełniał obraz i taniec do słów pieśni, która towarzyszyła nam cały dzień "Gdzie chrzest, tam nadzieja, tam droga zbawienia, przez wiarę w miłości, ku pełni radości." Kolejne świadectwo wygłosił Robert Friedrich, muzyk, założyciel Arki Noego, który powiedział o tym, że nawet ci z nas, którzy pochodzą z rodzin bez wiary, mogą o tę wiarę zawalczyć. Bardzo ważnym głosem był też głos biskupa Grzegorza Rysia, który przypomniał nam jak ważna jest nasza wiara, jak ważne jest zrozumienie przez nas decyzji, które podejmujemy. Zadał pytania o naszą modlitwę, "modlimy się za ofiary obozów, ale czy potrafimy modlić się za oprawców?" Wskazał, że jest w świecie coś, czego nie można kochać, pożądliwość ciała, pożądliwość oczu i pycha. Te rzeczy, które wychodzą z człowieka, przez niego się stają. Biskup Ryś przypomniał, że trzeba całą naszą grzeszność oddać Jezusowi, Jezusowi na Krzyżu, aby ten nasz grzech umarł wraz z Nim. Bo Jezus jest Tym, Który został nam dany jako świadectwo Bożej miłości do człowieka. Dlatego oczywistym powinno być dla nas wybranie Jezusa. Dlatego wraz z Biskupem Grzegorzem kilkadziesiąt tysięcy ludzi zgromadzonych na stadionie powtórzyło te słowa: "Panie Jezu, Ty nazwałeś mnie swoim przyjacielem. Kochasz mnie dzisiaj takiego, jakim jestem. Przyjmuję pełnię Twojej miłości, uznając przed Tobą moja grzeszność. Ty znasz mnie najlepiej i dokładnie wiesz, co dzieje się w moim sercu. Dziękuję Ci, że przebaczyłeś moje grzechy, umierając za mnie na krzyżu. Przepraszam, że nie zawsze żyję zgodnie ze słowami Twojej Ewangelii. Teraz z wiarą wybieram Ciebie, jako mojego jedynego PANA I ZBAWICIELA, oddając Ci całe moje życie, abyś nim kierował. Potrzebuję Ciebie, dlatego otwieram przed Tobą moje serce. Nie chcę być niewolnikiem niczego, co oddala mnie od Ciebie. Króluj we mnie! Zostań ze mną na zawsze! Ufam Tobie! Amen." Profesor Jan Grosfeld mówił o Kościele jako zwołaniu, zwołaniu przez Słowo. Aby uobecnić Istotę Boga, aby wypełniać nasze powołanie, którym jest miłość bliźniego. Miłość, która tworzy z nas jedność. Kościoły zgromadzone w Polskiej Radzie Ekumenicznej przyjęły deklarację o wzajemnym uznaniu chrztu jako sakramentu jedności. Sakramentu, który tworzy z wszystkich ochrzczonych braci i siostry w Chrystusie. Tuż przed Mszą Świętą w uroczystym pochodzie zostały wprowadzone relikwie polskich Świętych i Błogosławionych, między innymi bł. Karoliny Kózkówny, św. Jacka, bł. Michała Sopoćko, św. Faustyny Kowalskiej, św. Jana Pawła II. Punktualnie o godz.14-tej rozpoczęła się uroczysta Msza Święta dziękczynna, celebrowana przez ks. kardynała Pietro Parolina, papieskiego legata. Każdy z nas odnowił przyrzeczenia chrzcielne, a dla dwóch osób, p. Aleksandry i Roksany Anastazji były to wyjątkowe chwile przyjęcia sakramentu chrztu, bierzmowania oraz pierwsze przyjęcie Chrystusa do serca w Komunii Świętej. Legat papieski podczas homilii przekazał wszystkim zgromadzonym słowa skierowane do nas od Ojca Świętego Franciszka. Dzień na stadionie zamknął musical "Jesus Christ Super Star". Myślę, dla wielu z nas, jak i dla mnie osobiście, ten czas był uświadomieniem jaka to wielka łaska i dar, że zostaliśmy wszczepieni w Chrystusa w sakramencie chrztu i powinniśmy ze swojej strony robić wszystko, aby iść i głosić tę radość i jedność w Chrystusie. ![]() ![]() Katarzyna Nowak OCDS
Sopot Tradycyjne
spotkanie naszej wspólnoty w drugą niedzielę miesiąca,
które odbyło się w trzecią niedzielę Wielkanocną,
przeżyliśmy bardzo świątecznie i wyjątkowo. Stało się
tak dlatego, że Msza Święta koncelebrowana przez o.
Roberta Marciniaka delegata prowincjalnego
Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych, rozpoczęła się
uroczystym przyjęciem do naszej Wspólnoty trzech
sióstr:
Asystent naszej wspólnoty, o. Bertold Dąbkowski, wygłosił homilię, w której zwrócił szczególną uwagę na etapy zjednoczenia z Bogiem, które są obrazem duchowości Karmelu. Po homilii członkowie naszej wspólnoty dokonali odnowienia przyrzeczeń: czasowych – 4 członków, wieczystych – 17 członków, oraz ślubów – 6 członków. Wśród odnawiających śluby życia z Maryją Dziewicą w oddaniu się Jezusowi Chrystusowi, nasza siostra Zofia Kozikowska przeżywała 20 rocznicę złożenia ślubów w Świeckim Zakonie Karmelitów Bosych oraz 25 rocznicę złożenia pierwszych przyrzeczeń. Uroczystą Eucharystię zakończyliśmy śpiewem Oto jest dzień, który dał nam Pan, by następnie dzielić się wspomnieniami i radością podczas agape przy suto zastawionym stole biesiadnym. Urszula Motyl Śliwa OCDS
Wspólnota OCDS Szczecin Pierwsze
Przyrzeczenia w duchu Rad Ewangelicznych i
Błogosławieństw - na okres 3 lat.
![]()
Wioletta Sekuła OCDS
Spotkanie formatów w Gorzędzieju. W dniach 12-14 luty
2016 roku w Domu Rekolekcyjnym „Pod Opieką Św. Józefa”
w Gorzędzieju odbyło się spotkanie formatorów i
socjuszy z dwunastu wspólnot OCDS prowincji
warszawskiej. W spotkaniu wzięli udział także
członkowie Rady Prowincjalnej i o. Delegat
Robert Marciniak. Na początek uczestnicy spotkania
odmówili Hymn do Ducha św. powierzając wszystkie
poruszane sprawy, podejmowane decyzje i rozmowy
Duchowi Świętemu. Jeszcze w piątkowy wieczór zostały
przedstawione przez przewodniczącą Rady Prowincjalnej
Monikę Olszewską wnioski wynikające z nadesłanych
przez Wspólnoty całorocznych sprawozdań z
działalności. Kolejny dzień rozpoczął się wcześnie
rano Jutrznią. Podczas sobotnich spotkań prowadzonych
przez Przewodniczącą Rady uczestnicy zapoznali się ze
sprawozdaniami: finansowym, który przedstawiła
skarbniczka Rady Anna Sadurska i formacyjnym
zaprezentowanym przez Mariusza Filipowskiego z Rady,
odpowiedzialnego za formację. Pozytywnie został
przyjęty nowy formularz sprawozdania formacyjnego.
Florian Protasewicz, członek Rady, omówił nadesłane
przez wspólnoty plany pracy. Mariusz Filipowski
przedstawił postęp prac zespołu redakcyjnego nad
przygotowaniem podręcznika formacyjnego. Ze względu na
potrzebę zmniejszenia kosztów zmieniona została forma
wydania. Książki będą w miękkiej oprawie, szyte, każdy
rok formacji wydany oddzielnie. W pierwszym tomie
oprócz ośmiu tematów będzie Ratio. Zwrócono uwagę na
konieczność wprowadzenia zmian w zapisach
obowiązującego prawa.
![]() Po prezentacjach dotyczących różnych aspektów funkcjonowania wspólnot przyszedł czas na dzielenie się własnymi doświadczeniami i dyskusje. Podczas rozmów panelowych zastanawiano się nad sposobem organizacji i prowadzenia formacji. Zebrani wielokrotnie podkreślali konieczność umacniania i wzmacniania relacji pomiędzy członkami wspólnot, np. poprzez organizowanie dodatkowych spotkań – wyjścia na ciekawe imprezy kulturalne, zwiedzanie obiektów zabytkowych, wycieczki. Poruszono także kwestię znajomości dzieł Świętych Karmelu wśród członków OCDS. Lektura wybranych pism powinna być obowiązkowa dla wszystkich. To również stanowi część procesu formacyjnego w duchowości karmelitańskiej. Mariusz Filipowski przedstawił postęp prac zespołu redakcyjnego nad przygotowaniem podręcznika formacyjnego. Ze względu na potrzebę zmniejszenia kosztów zmieniona została forma wydania. Książki będą w miękkiej oprawie, szyte, każdy rok formacji wydany oddzielnie. W pierwszym tomie oprócz ośmiu tematów będzie Ratio. O. delegat Robert Marciniak poprowadził dwie konferencje: o posłuszeństwie i pedagogice Jezusa, wskazując, że zawsze na pierwszym miejscu powinien być Jezus. W niedzielne przedpołudnie jeszcze ostatnie refleksje ze spotkania i nastąpił nieodzownie czas powrotu z nowymi pomysłami do swoich wspólnot. ![]() Anna Wasilewska OCDS
Spotkanie Przewodniczących Wspólnot OCDS Prowincji Warszawskiej
W dniach od 5 do 7 lutego
2016 r. w Gorzędzieju odbyło się Spotkanie
Przewodniczących Wspólnot OCDS Prowincji Warszawskiej
.
Do Gorzędzieja przyjechał o. Delegat Robert Marcinak OCD, Członkowie Rady Prowincjalnej oraz Przewodniczący wszystkich dwunastu polskich Wspólnot naszej Prowincji, zabrakło przedstawicieli Wspólnot spoza granic Polski. Spotkanie rozpoczęliśmy pieśnią do Ducha Świętego, Nieszporami i Eucharystią. Po kolacji pierwszego dnia Przewodnicząca Rady Prowincjalnej Monika Olszewska przedstawiła spostrzeżenia i wnioski ze sprawozdań z działalności Wspólnot. Podziękowała za terminowe, rzetelne dostarczenie sprawozdań. Każda Wspólnota podejmuje wiele dzieł modlitewnych. Przewodnicząca omawiając sprawozdania poszczególnych Wspólnot wyłoniła różnice, gdyż były to ciekawe pomysły i dzieła godne pokazania innym Wspólnotom. Każdy Przewodniczący opowiedział krótko o tym ,co się ciekawego dzieje w ich Wspólnotach. To ubogacone dzielenie się było dla wielu pouczające i inspirujące do wykorzystania tych pomysłów we własnych Wspólnotach. Wszyscy zgodnie zauważyli, że wielką potrzebą jest praca nad integracją Wspólnoty. Dobrze ze sobą czują się członkowie, gdy są też relacje na płaszczyźnie ludzkiej, a to wymaga spotkań nieobowiązkowych. Spotkania te, nie poświęcone wspólnej modlitwie nazwaliśmy naszą rekreacją. Członków powinna łączyć nie tylko wspólna modlitwa, bo jest niebezpieczeństwo, że Wspólnota może stać się kółkiem pobożnych modlitw. Podczas Mszy Św. w czytaniu usłyszeliśmy słowa Jezusa do uczniów: odpocznijcie nieco… W naśladowaniu Jezusa jest też ważny czas na odpoczynek. Organizując czasem odpoczynek wspólnie mielibyśmy okazję do lepszego poznania, do tworzenia zdrowych, szczerych relacji. Wspólny pobyt ze sobą jest nie tylko okazją do poznawania współbraci ale też do lepszego poznawania siebie. Wspólne radosne spędzanie czasu też może sprawić, że świadectwo radości w codziennym życiu w przyjaźni z Bogiem przyciągnie osoby, które też tak chciałyby żyć. Wskazane jest apostolstwo wobec rodzin, ukazanie naturalności. Nie robi na kimś wrażenia nadmierne rozmodlenie, lecz to, że można być blisko Boga i pozostać normalnym w prostocie życia. Niektóre Wspólnoty już wykorzystują okazje do bycia z rodziną i Wspólnotą. Przykładem może być świętowanie rocznicy ślubu, wspólne wycieczki itp. Radość jest cnotą i trzeba ją zdobywać. Może warto we Wspólnotach powołać diakonie rekreacji? Może też oprócz pielgrzymek można byłoby zorganizować na przykład wyjazd na narty dla członków świeckiego zakonu jeżdżących na nartach? Może ojcowie, którzy jeżdżą na nartach też zechcieliby się dołączyć i możliwe byłoby odprawianie Mszy Św. w Alpach w miejscu wspólnego wypoczynku? Warto pomyśleć… W ciągu następnych dwóch dni, kiedy omawialiśmy kolejne sprawozdania finansowe, z formacji oraz plany pracy staraliśmy się wyciągnąć wnioski, jak służyć Wspólnotom , by każdy z członków mógł lepiej żyć charyzmatem Karmelu. Takie dzielenie się doświadczeniem jest dla Przewodniczących bardzo pomocne. Na koniec spotkania wysłuchaliśmy rozważań Ojca Delegata na temat posłuszeństwa, które każdy z nas idąc droga powołania jest obowiązany Bogu i do którego zobowiązujemy się przyrzeczeniami. Ojciec nawiązał do przykładów z Biblii, uzasadniając, jak ważne jest posłuszeństwo do wypełnienia planu Bożego wobec nas. Nie można nazywać się uczniem nie będąc posłusznym. To Jezus ma mną dysponować i dysponować naszymi Wspólnotami, a nie ma być decydujący nasz aktywizm. Przypomniał nam też Ojciec, co jest wymiarem posłuszeństwa i komu winniśmy posłuszeństwo przynależąc do OCDS. Aby być posłusznym woli Bożej trzeba chcieć ją poznać, aktywnie jej szukać. Wsłuchujmy się więc w Słowo Boże i zgłębiajmy znajomość naszego Prawa byśmy mogli iść w pełni drogą powołania. Tak też rośnie nasza współodpowiedzialność za Kościół. Po wspólnym niedzielnym obiedzie, w dobrej atmosferze rozjechaliśmy się by z większą świadomością przeżywać naszą karmelitańską drogę. ![]() Gabriela Kordy OCDS
|
uwagi
prosimy przesyłać na adres: ocdswaw(małpka)gmail.com w miejsce (małpka) wstaw: @ |